معنی نپال | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

نپال

نپال. [ن ِ] (اِخ) کشوری است در قاره ٔ آسیا، در دامنه ٔ جنوبی سلسله جبال هیمالیا و در فاصله ٔ مرزی چین و هندوستان واقع و محدوداست از طرف شمال به تبت و از مشرق و جنوب و مغرب به هندوستان، دره های حاصل خیز هیمالیا در این کشور واقعاست. منابع طبیعی نپال گذشته از جنگل های فراوان، معادن فلزات و سنگ کوارتز است و صادرات عمده ٔ آن برنج و غلات و چای و محصولات دامی و گندم، واردات آن انواع پارچه و شکر و نمک و مصنوعات فلزی است. مملکت نپال 140 کیلومتر مربع وسعت و 9388000 نفر جمعیت دارد. مردم آن آئین بودائی دارند، حکومت آن مشروطه ٔ سلطنتی و واحد پولش روپیه ٔ نپالی است. قرن ها دروازه های این خطه به روی جهان خارج بسته بود و مردم نپال رابطه و تماسی با ملت های دیگر نداشتند، اما در قرن اخیر با ایجاد خطوط هوائی و زمینی، مردم این مملکت از طریق هندوستان با ممالک دیگر آشنا شدند. کشور نپال بطور طبیعی به چندین ناحیه ٔ کوهستانی و طوایف بومی منقسم است. حکومت این سرزمین در سالهای گذشته در دست قبایل و طوایف متنفذ بود و به سال 1951 م. حکومت مرکزی در آنجاقدرت یافت و به سال 1959 نپال صاحب قانون اساسی و بر طبق آن دارای حکومت مشروطه ٔ سلطنتی و مجلس قانونگذاری شد. (از لاروس) (کتاب سال کیهان شماره ٔ 1 و 2).