معنی ناپلئون

ناپلئون. [پ ُ ل ِ ئُن ْ] (اِخ) سکه ٔ طلای بیست فرانکی که ابتدا با نقش ناپلئون اول و بعد در زمان ناپلئون سوم با نقش او انتشار یافت.

ناپلئون ویل. [پ ُ ل ِ ءُ] (اِخ) شهر کوچکی است در ایالت لوئیزیانای امریکا. جمعیت آن 4000 تن است.

ناپلئون سوم. [پ ُ ل ِ ءُ ن ِ س ِوْ وُ] (اِخ) برادرزاده ٔ ناپلئون اوّل است و پدرش لوئی بناپارت پادشاه هلند و مادرش هورتانس بوهارنه بود. در سال 1808 بدنیا آمد دوران جوانی خود را با ماجراها و حوادث گذراند. در سال 1836 در استراسبورگ و در 1840 در بولونی علیه لوئی فیلیپ پادشاه فرانسه قیام کرد و گرفتار شد و به زندان ابد محکوم گردید. دیری نگذشت که در لباس یک بنا از زندان هام به بلژیک گریخت. ناپلئون سوم پس از انقلاب سال 1848 به فرانسه برگشت و خود را جانشین و محیی افکار ناپلئون اول وانمود کرد و بعنوان برقرار کننده ٔ نظم و امنیت عمومی از طرف استانهای فرانسه به ریاست جمهوری برگزیده شدو در 10 دسامبر 1848 رسماً به این مقام رسید. هر چند که او به حفظ و مراعات قانون اساسی سوگند یاد کرده بود ولی پس از سه سال در 2 دسامبر 1851 شخصیتهای جمهوریخواه و سلطنت طلب پاریس را بازداشت کرد و مجلس را منحل ساخت. او با خشونت و بیرحمی تمام مخالفان خودرا سرکوب کرد و در نتیجه ٔ مراجعه به آراء عمومی برای ده سال دیگر به ریاست جمهوری انتخاب شد و در سال بعد با یک مراجعه ٔ دیگر به آراء عمومی به امپراطوری رسید. تاریخ امپراطوری دوم به سه دوره تقسیم میشود:
دوران اول آن بین سالهای 1852 تا 1860 است در این دوره ناپلئون سوم در نتیجه ٔ وضع قانون امنیت عمومی با استبداد و قدرت تمام سلطنت کرد، در دوره ٔ دوم که از 1860تا 1867 مدت گرفت بعضی مصونیتها و آزادیها به مردم داده شد، و در دوره ٔ سوم بین سالهای 1868 تا 1870 ناپلئون سوم «امپراطوری لیبرال » اعلام کرد. در این دوره حکومت امپراطوری دست به اصطلاحات اجتماعی زد، صنایع و کشاورزی و بازرگانی را تشویق و بنگاههای خیریه دایر کرد. ناپلئون سوم نیز با اروپائیان جنگهائی کرد: برای برتری یافتن بر کشورهای اروپائی جنگ کریمه را که از سال 1854 تا سال 1856 طول کشید ایجاد کرد و با معیت انگلستان در چین مداخله نمود و «کوشن شین » را به تصرف درآورد. در ایتالیا و مکزیک مداخله هائی نمود وبا پروس اعلان جنگ کرد. ولی در این جنگ در سدان به اسارت افتاد (اول سپتامبر سال 1870) و پس از آنکه مدتی در اسارت آلمانها بسر برد بالاخره مجلس ملی فرانسه او را از امپراطوری عزل کرد. ناپلئون سوم در سال 1873 م. درگذشت.

ناپلئون دوم. [پ ُ ل ِ ءُ ن ِ دُوْ وُ] (اِخ) فرزندناپلئون اول و مادرش ماری لوئیز است. در قصر تویلری بدنیا آمده و از زمان کودکی پادشاه روم نامیده شد. پس از برکناری ناپلئون اول از امپراطوری فرانسه بوسیله ٔ مجلسین به امپراطوری برگزیده شد. او سراسر زندگی خود را نزد جدش فرانسوای دوم امپراطور اطریش در قصر«شونبرن » با عنوان دوک دو ریشتادی گذراند و به سال 1832 در همانجا مرد و در سال 1940 خاکستر جسدش را به انوالید منتقل ساختند.

ناپلئون بناپارت. [پ ُ ل ِ ئُن ْ ب ُ] (اِخ) یا ناپلئون اول. امپراطور فرانسه و یکی از جهانگشایان معروف تاریخ است. وی در پانزدهم اوت 1769 م. در شهر آژاکسیو واقع در جزیره ٔ کرس بدنیاآمد. جزیره ٔ مزبور به سال 1768 به تصرف فرانسه درآمده بود و هنگام تولد ناپلئون جزئی از خاک فرانسه محسوب میشد. پدرش شارل بناپارت و مادرش ماریا لیتیزیا رامولینو نام داشت. وی چهارمین فرزند و دومین پسر شارل بناپارت بود. ناپلئون تحصیلات خود را در مدرسه ٔ نظامی برین شروع کرد و به سال 1774 برای طی دوره ٔ یکساله ٔ شان دو مارس بپاریس رفت. و چون از تحصیل در مدرسه ٔ اخیر فراغت یافت (1785) با رتبه ٔ ستوان دومی وارد هنگ توپخانه ٔ لافر [ساخلو ّ والانس] شد. در این ایام دلبستگی زیادی به سرنوشت فرانسه نداشت و برای تأمین استقلال جزیره ٔ کرس کوشش میکرد اما ظهور انقلاب رای او را تغییر داد.
وی به سال 1793 (در رتبه ٔ سروانی توپخانه) در جنگ و محاصره ٔ تولون شرکت جست و دوبار مجروح شد و با شجاعت فوق العاده ای که از خود نشان داد، خویشتن را معروف ساخت. اما شخصیت و نبوغ نظامی او به سال 1794 در جنگهای ایتالیا مورد توجه همگان قرار گرفت. در این سال رتبه ٔ ژنرالی بریگاد توپخانه را داشت. در سال 1795 او را به ریاست یک بریگاد پیاده نظام منصوب و بدفع شورشیان «وانده » مأمور کردند و او چون تصدی این مقام را دون شأن خود میدانست از قبول آن سرباز زد و در نتیجه از خدمت برکنار شد و اندکی بعد مأموریت حفظ مجلس کنوانسیون و دفع سلطنت طلبان به عهده ٔ او واگذار گردید و فردای روز «13 واندمیر» ژنرال دیویزیون توپخانه شد و سپس به ریاست کل قوای داخلی نایل آمد وپنج ماه بعد (23 فوریه 1796) در حالی که بیست و هفت سال بیشتر نداشت به فرماندهی سپاه مأمور ایتالیا رسید و مجال مناسبی برای ابراز لیاقت و ترقیات آینده ٔخود به چنگ آورد. جنگ و فتوحات او در ایتالیا یکسال مدت گرفت و سرانجام در دسامبر 1797 فاتح و سربلند به پاریس مراجعت کرد و پاریسیان باشکوه و جلال فراوانی از او استقبال کردند. اندکی بعد دولت فرانسه او را به فرماندهی کل قوای انگلستان منصوب کرد و او به عزم اینکه خارج از جزایر انگلیس لطمه ای به آن دولت بزندآهنگ تصرف مصر کرد تا راه انگلستان را با هندوستان قطع کند. [مصر در آن زمان از مضافات سلطنت عثمانی محسوب میشد لکن سلطان ترک در آنجا جز نامی نداشت و اداره امور مملکت با امراء مملوک بود].
لشکرکشی و فتوحات مصر از سال 1798 تا 1799 طول کشید وهنگامی که به پاریس بازگشت دیگر دیرکتوار قدرت یکسال پیش خود را نداشت و با ناکامیها و مشکلاتی مواجه شده بود. ناپلئون موقعیت را مناسب یافت و با کودتائی که در 18 برومر (1799) کرد قدرت را به دست گرفت و خودرا قنسول اول نامید و چون به قدرت رسید اعمال مستبدانه ای از قبیل اعلام رژیم بردگی در مستعمرات فرانسه واعدام دوک ِ آنگین مرتکب شد و به موازات آن اقدامات مدنی نیز کرد از آنجمله: تدوین قانون مدنی فرانسه، وضع قانون جدید مالیاتی، ایجاد بانک و دانشگاه و تفکیک دین از سیاست. به سال 1802 به مقام قنسول دائمی رسید و سرانجام در ماه مه 1804 مجلس ملی و سنای فرانسه او را امپراطور خواند. وی هنگام جلوس بر تخت امپراطوری 35 سال داشت. ناپلئون، دوران امپراطوری خود را به جنگ با اروپائیان گذراند:
سال 1806 رادر جنگ با اطریش و روسیه سپری کرد، در «اولم » سپاه اطریش را درهم شکست و در «اوسترلیتز» بر قشون متحده ٔروس و اطریش غلبه کرد و این جنگ را با معاهده ٔ «پرس بورگ » خاتمه داد. از اکتبر 1806 تا ژوئن 1807 سرگرم جنگ با پروس و روسیه بود، پروس ها را در «ینا» و «اشتارت » شکست داد و در «ایلو» و «فریدلند» بر سپاهیان روس غلبه کرد. آوریل و ژوئیه ٔ 1809 را در جنگ با اطریش گذراند و در این نبرد هم به پیروزی رسید. جنگهای او با اسپانیا نیز از مه 1808 تا دسامبر 1813 مدت گرفت. سرانجام نبردهای ناپلئون تا سال 1809 بقرار صلح وینه انجامید. در اینجا ناپلئون به اوج ترقی رسیده بود و فتوحات نمایان وی تا سال 1812 ادامه داشت، در این سال فرانسه حاکم بر مقدرات اروپا و ناپلئون فرمانروای قاره ٔ اروپا بود.
دوره ٔ دوم تاریخ امپراطوری وی که بعکس دوران نخست با شکست هاو ناکامی های متوالی قرین بود از سال 1812 شروع شد: در این سال وی دوستی خود را با روسیه بهم زد و بروسیه لشکر کشید و شهر مسکو را فتح و تصرف کرد اما از این سفری که در آغاز فاتحانه مینمود با لشکری پراکنده و نیمه جان از سرما و قحطی، بتلخی بازگشت و در این لشکرکشی لطمات جانکاه ناتوان کننده دید. در ماه مه 1813 به آلمان لشکر کشید و از آنجا هم شکست خورده به فرانسه مراجعت کرد. سرانجام دول اروپائی که به جنگ باناپلئون اتفاق کرده بودند به فرانسه هجوم بردند و پاریس را تصرف کردند و جهانگشای فرانسوی را در 20 آوریل 1814 به جزیره ٔ «الب » تبعید کردند و فرانسه همه ٔ ممالک مفتوحه ٔ خود را از دست داد. ناپلئون دو ماه تبعیدی جزیره ٔ الب بود و روز 28 فوریه ٔ 1815 با هزار تن از سربازان قدیم خود از تبعیدگاهش به کشتی نشست و آهنگ فرانسه کرد تا تخت و تاج از دست رفته ٔ خود را بار دیگر تصرف کند و روز اول مارس در خلیج «ژوان » قدم به خاک فرانسه نهاد و روز بیستم مارس وارد قصر «تویلری » شد. (لوی هیجدهم با شنیدن خبر بازگشت ناپلئون از پاریس فرار کرده بود) و مردم فرانسه مقدم او را گرامی داشتند.
سلاطین اروپا که او را «دشمن و برهم زننده ٔ آسایش ملل عالم » میدانستند به دفع او یکدله شدند. و سپاهی گران فراهم کردند و به جنگ او گسیل داشتند. فرماندهی این سپاه را «بلوخر» پروسی و «ولینگتن » انگلیسی به عهده گرفتند و در میدان «واترلو» ناپلئون را برای همیشه شکست دادند. (18 ژوئن 1815). نبرد واترلو آخرین جنگ ناپلئون بود، فرماندهان فاتح اروپائی، امپراطور شکست خورده ٔ فرانسه را دستگیر و به جزیره ٔ «سنت هلن » تبعید کردند. دوران اخیر امپراطوری ناپلئون به حکومت صد روزه معروف است. ناپلئون ایام آخر عمر خود را در جزیره ٔ سنت هلن، به تلخی و ناکامی و سختی گذراند و سرانجام در سن 52 سالگی در شب پنجم مه 1821 به سرطان معده در تبعیدگاه غم آلود خود درگذشت.

پر پره ی تلایی بار خش شاه فرانسه ناپلیون یکم (‎ 1821- 1769) ‎، (اسم) سکه طلای 20 فرانکی که ابتدا باتصویرناپلئون اول وسپس در زمان ناپلئون سوم با تصویر امپراتور اخیر درفرانسه رواج یافت.

برجسته ترین فرمانده فرانسه

محبوس جزیره سنت هلن

جزیره کرس

کرس

مادانگو

ناپلئون سوم (ناپلئون) (Charles Louis)، (1873- 1808) پادشاه فرانسه که در سال 1852 خود را امپراتور نامید. لوح اولِ الهی خطاب به نامبرده در ادرنه از قلم اعلی نازل و به وسیله سفیر فرانسه برای وی ارسال گردید لوح دوم در قشله عسکریه توسط قنسول فرانسه ارسال شد. طولی نکشید که انذارات الهیه در باره وی بوقوع پیوست و در 1870 دوره امپراتوری وی خاتمه یافت و مخذول و محبوس گردید،

انسان باید یک ویژگی داشته باشد تا پیروز شود؛ آن ویژگی، روشنی هدف، آگاهی از آنچه میخواهد، و سوختن در آتش اشتیاق برای به چنگ درآوردن آن است.

چشم براه مباش؛ زمانه هرگز به مراد دل ما نخواهد بود.

پیروزی با کسانی است که پشتکار بیشتری دارند.

یک زن قشنگ و نیکو صورت در نظر زیباست، اما یک زن خوب و نیکو سیرت در قلب انسان جای دارد.

کسی که همیشه می خواهد اشتباه دیگران را ثابت کند، آنها را از خود دور می سازد.

هر آنچه را ذهن بتواند درک و باور کند، میتواند آن را به دست آورد.

اگر باور داشته باشی که می توانی، بی شک می توانی.

منتظر نمانید، زمانی مناسب تر از اکنون وجود ندارد. از همین نقطه ای که ایستاده اید و با همین ابزار و امکاناتی که در اختیار دارید، کار را ادامه دهید. همین طور که پیش می روید، ابزار ها و امکانات بهتر و مناسب تر را پیدا می کنید.

نادان ها پیوسته از گذشته لاف می زنند، خردمندان در اندیشه حال بوده و دیوانگان، سخن آینده را به زبان می آورند.

نبردهای زندگی همیشه به سود قویترین ها و سریعترین ها پایان نمی پذیرد! دیر یا زود، بُرد با کسی است که بردن را باور دارد!

در همین زمانهای سرخوردگی، چالش و ناامیدی است که انسان با یک جهش میتواند برای رهایی خود برنامهریزی کند.

پیش از گرفتن، دهنده و بخشنده باشید.

شکست یک عامل نیرو بخش است، نه یک باز دارنده؛ هر شکست بذری از موفقیت در دل دارد.

نقطه شروع هر موفقیتی، وجود یک نظریه یا نقطه نظر است که خود ناشی از تصور می باشد.

هر پیشامد و رویدادی منفی، در درون خود، بذری از کامیابی و شادی بیشتر دارد.

اگر چند کیلومتر بیشتر از آنچه تاکنون به آن خو گرفتهاید، گام بردارید، دارایی افزونتری به دست خواهید آورد.

دانستن کافی نیست، باید به دانسته خود عمل کنید.

اگر با دشمنی زیاد بجنگی، پس از مدتی تمام استراتژی های تو را فرا می گیرد.

پندارها، فرماندهان دنیای ما هستند.

اگر زن نبود، نوابغ جهان را چه کسی پرورش می داد؟

به نظر ما خیرخواهی دیگران حماقت جلوه می کند و حماقتهای ما خیرخواهی، نیکی دیگران ضعف و ضعف ما همیشه نیکی است.

مردم از ترس شکست می بازند.

بسیاری از مردم سعادت و شوکت روزگار پیری خود را مدیون سختی ها و دشواریهای روزگار جوانی هستند.

بین شکست و پیروزی یک قدم بیشتر فاصله نیست و مردم از ترس شکست، شکست می خورند.

کسانی که روح ناامید دارند، گناهکارترین مردم هستند.

مردم مانند فرزندان هستند و ارزش آنها بستگی به موقعیت شان دارد. انگیزه افراد بشر نیز ترس و یا نفع شخصی است؛ برای رهبری مردم باید از این دو انگیزه استفاده کرد.

در بین هنرها موسیقی بیش از همه در عواطف انسان تاثیر دارد. یک سمفونی در هر مایه از دست یک استاد، بدون شک بیشتر از یک کتاب اخلاق در دل اثر می کند.

بزرگترین عمل غیر اخلاقی این است که انسان شغلی را که از انجام آن ناتوان است بر عهده گیرد.

کسانی که بیش از اندازه فکر می کنند، تهی از اراده و تصمیم اند.

فرد با اراده در پیچ و خمهای زندگی هیچ گاه با ناامیدی روبرو نخواهد شد.

پیروزی یعنی اراده کردن.

هر مردی را می توان از طریق رفتار او با همسر و زیر دستانش شناخت.

مردی را در نظر بگیرید که در غربت و دور از خویشاوندان و خانواده خود زندگی می کند. چنین مردی به طور حتم نیاز به نوعی دلبستگی دارد تا جای علاقه پدر و برادرش را بگیرد. اینجاست که عشق می آید و این گونه مزایا را به او تقدیم می کند.

زنان مرد صفت را دوست نمی دارم و همچنین از مردان زن صفت بیزارم؛ هر کس باید در دنیا تنها نقش خود را بازی کند.

چه بسیارند مردانی که گناهکار و مجرم نیستند مگر به دلیل ضعف آنان برای یک زن.

تسخیر یک کشور بزرگ از تسخیر قلب کوچک زن آسانتر است.

پاکدامنی در زن مانند شجاعت در مرد است؛ من از مرد ترسو آنگونه متنفرم که از زن نانجیب.

برخی از مردان اگر بخواهند به فضیلت خود، مردانگی خود و صلابت خود دست یابند به دشمنانی صادق نیاز دارند.

ازدواج همیشه به عشق پایان داده است.

هنگامی که دشمنت در حال اشتباه کردن است، در کارش وقفه نینداز.

کسی که از شکست خوردن می هراسد، به شکست خود باور دارد.

اگر به کسی اعتماد نداری از او دوری کن.

من همه چیز خود را به گرسنگی و رنجهای جوانی مدیون ام.

کسی به جز خودم مسئول سقوطم نیست؛ بزرگترین دشمنی که باعث به وجود آمدن سرنوشتی غم انگیز و اندوهبار برایم شده تنها خودم هستم.

عشق باید شادی آور باشد نه رنج آور.

شجاعت حقیقی، پیروز شدن بر سختی های زندگی است.

رنجها و ناراحتی ها فکر انسان را قوی می کند.

تدبیر همیشه بر شمشیر غالب است.

برای اندیشیدن وقت بگذارید، اما هنگامی که زمان عمل رسید اندیشیدن را متوقف کنید و حرکت کنید.

هیچ کس آنقدر ابله نیست که برای هیچ گونه کاری لیاقت نداشته باشد.

هیچ کاری خوب انجام نمی گیرد مگر اینکه انسان خودش آن را به انجام رساند.

مرگ حقیقی برای انسان، مرگ امید است.

مرد حقیقی کسی است که در خواری و خوشبختی، خود را تباه نکند.

عشق، روح را تواناتر می سازد و انسان را زنده دل نگاه می دارد.

تصور کن اگر قرار بود هر کس به اندازه ی دانش خود حرف بزند چه سکوتی بر دنیا حکمفرما می شد.

به نظر من، حق ناشناسی، بزرگترین ناتوانی است که ممکن است کسی داشته باشد.

برای آدمی بهتر است که هرگز به دنیا نیاید، تا اینکه به دنیا بیاید و اثری از خود بر جای نگذارد.

آن کس که از اول می داند به کجا می رود، خیلی دور نخواهد رفت.

انسانها در کل، چیزی جز کودکان بزرگ نیستند.

کسی را که دوستش داری، آزادش بگذار؛ اگر قسمت تو باشد بر می گردد، وگرنه بدان که از اول مال تو نبوده است.ازدواج همیشه آنگونه که می پندارید، نتیجه عشق نیست.

من گمان نمیکنم مرگ دارای اهمیتی باشد. آنچه که سرنوشت ما را تعیین میکند، به دنیا آمدن است. همهچیز بستگی دارد به اینکه به هنگام، به دنیا بیاییم.

باید در مشاوره، دقیق و خوشرو باشیم و در اجرای آن سخت و جدی.

[هر] پیروزی، پیروزی نیست و هر شکستی، شکست نیست.

از پیروزی تا سقوط تنها یک قدم فاصله است.

اولین شرط کامیابی، شهامت و بی باکی است.

سه چهارم پیروزی در صحنه ی نبرد را « روحیه » تشکیل می دهد.

شرط اصلی موفقیت در تمام مراحل زندگی، داشتن سه چیز است: اول پول، دوم پول و سوم پول.

از کسانی که با شما مخالف هستند نهراسید، از کسانی در هراس باشید که با شما موافق هستند اما آن قدر جرأت ندارند که عدم موافقت خود را آشکارا به شما بگویند.

در دنیا فقط باید از یک چیز ترسید و آن [خود] ترس است.

کسی که از شکست می ترسد، حتما شکست خواهد خورد.

هیچ چیز دشوارتر از تصمیم گیری نیست.

غرور و خودبینی را ابزار باز شناختن و نشان ترقی قرار ندهید. زیرا در این راه پر پیچ و خم، پرتگاههای وحشتناک زیادی وجود دارد.

کسی که می تواند چاپلوسی کند، تهمت زدن هم برایش بسیار آسان است.

با به زبان آوردن صلح، دنیا آرام نمی شود.

جنگ روی جنگ تغذیه می کند.

فن جنگ، نیرومند بودن در یک نقطه ی مشخص و روشن است.

همیشه دم از صلح بزن، ولی آماده جنگ باش.

چه بسا اشخاصی که فقط با صدای کلنگ گورکن از خواب بیدار می شوند.

کم دانستن و پر گفتن مثل پول نداشتن و زیاد خرج کردن است.

احمق ها از گذشته حرف می زنند، دیوانه ها از آینده و عاقل ها از حال.

انسان با استقامت، قدرت و نفوذ عقل و استدلال می تواند حتی بر وبا و طاعون غلبه کند.

غیر ممکن کلمه ای است که تنها در فرهنگ لغت انسانهای احمق یافت می شود.

فداکاری در راه وطن از همه دانش ها باارزش تر است.

کم دانستن و پر گفتن مثل نداشتن و زیاد خرج کردن است.

استحکام و پایداری و ثبات و جرأت بر همه چیز فایق می شود.

دلیری و شجاعت را به دروغ نمی توان بر خود بست؛ دلیری صفتی است که مکر و فریب نمی پذیرد.

شجاعت مانند عشق از امید تغذیه می کند.

من در جهان یک دوست داشتم و آن هم خودم بوده ام.

نایاب ترین چیزها در جهان، دوست صمیمی است.

سیاست فاقد قلب است و تنها مغز دارد.

تا زنده ام لحظه ای آرام نخواهم گرفت؛ راحتی کردن و مردن نزد من یکی است.

در دنیا خفتگانی هستند که بیداریشان همچون بیداری اژدها وحشتناک است.

ژوزفین

139