معنی موعظه

موعظه. [م َ ع ِ ظَ] (ع اِ) موعظه. پند و نصیحت و آنچه را شخص از پند و نصیحت و وعد و وعید بیان می کند. (ناظم الاطباء): موعظه های شافی در سلک عبارت کشیده است. (گلستان). و رجوع به موعظت و موعظه شود.
- موعظه فرمودن، پند دادن. نصیحت کردن. اندرز گفتن: اینان را نصیحتی گوی و موعظه فرمای. (گلستان).
- موعظه کردن، پند دادن و نصیحت کردن و وعظکردن. (ناظم الاطباء).

Homily, Sermon

(مُ عِ ظِ) [ع. موعظه] (اِ.) پند، نصیحت.

کرز

نهی از منکر

اندرز، پند، تذکیر، خطابه، نصیحت، وعظ، موعظت

وعظ کردن، منبر رفتن، نصیحت کردن، اندرزدادن

پند و اندرز دادن، به‌ویژه از جانب واعظ،

چاشش

خطاب رسمی، خطبه

خطبه، عظ، موعظه

حکمه

پند و اندرز

predica

predicare

موعظه

1021