معنی موره | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

موره

موره. [رَ] (اِ) در عبارت زیر ظاهراً موره نمد و یا نوعی گستردنی باشد که از پشم بافته باشند: همه یک نوبت به طرف سلطان شست گشودند... در آن حالت موره که بر آن نشسته بود آن را سپر کرد و تیر بربازوی سلطان رسید. (تاریخ فیروزشاهی به نقل مجیره).صبح فرمود که لشکر نرگه کشند و خود بر موره نشسته معدودی در گرد او. (تاریخ فیروزشاهی به نقل مجیره).

موره زن

موره زن. [رَ / رِ زَ] (نف مرکب) زنگ زدا. (نامه ٔ دانشوران ج 2 ص 398 ذیل ترجمه ٔ ابوالعباس موره زن بغدادی). صیقلی. صاقل. روشنگر. (یادداشت مؤلف).

چال موره

چال موره.[رَ] (اِخ) نام رودخانه ای در ناحیه ٔ «کهکیلویه » که آبی شیرین و گوارا دارد. (فارسنامه ٔ ناصری ص 324) و مؤلف فارسنامه ٔ ناصری در این باره نویسد: رودخانه پرتاب [یا «پریاب » به قراری که در صفحه ٔ دیگر این کتاب آمده] چون به «چال موره » رسد آن را رودخانه «چال موره » گویند. و جای دیگر ذیل نام رودخانه ٔ «پریاب »نوشته است:... از بلوک ممسنی از چشمه ٔ سوده گان ناحیه ٔ رستم برخاسته از کناره ٔ قلعه طوس گذشته به آب چشمه ٔ «اسری » و آب چشمه ٔ «حاجت » پیوسته رودخانه ٔ «چال موره » گردد... (از فارسنامه ناصری صص 324- 323).