معنی مهمانخانه

مهمانخانه. [م ِ ن َ / ن ِ] (اِ مرکب) خانه که برای فرود آمدن مهمان اختصاص داده باشند. قسمتی در ساختمان خانه (اطاق یا سالن) که اختصاص به مهمان دهند. || مضیفه. دارالضیافه. مأدبه: گفتند یا رسول اﷲ آنچ ما خوردیم از طعامهای مهمانخانه ٔ تو نبود. (تاریخ قم ص 275).
- مهمانخانه ساختن، ترتیب دارالضیافه دادن. بنا کردن جا برای پذیرایی از مهمان: مهمانخانه ساخت و عهد کرد که بی مهمان چیز نخورد. (قصص الانبیا ص 53).
- مهمانخانه نهادن، محلی را به پذیرایی مهمانان اختصاص دادن. ساختن مهمانخانه: شاه مهمانخانه نهاد و خلق ولایت را جمله حلوا داد. (سمک عیار ج 1 ص 8).
|| ساختمانی که مسافران و رهگذریان در آن منزل کنند. مهمانسرا. فُنتُق. فندق.

مهمانخانه چی. [م ِ ن َ / ن ِ] (ص مرکب، اِ مرکب) دارنده ٔ مهمانخانه. محافظ مهمانخانه.

مهمانخانه دار. [م ِ ن َ / ن ِ] (نف مرکب) دارنده و مالک مهمانخانه. || مدیر مهمانخانه.

کاروان‌سرا، مسافرخانه، مهمان‌پذیر، مهمان‌سرا، مهمانکده، هتل

Hotel

(اسم) اطاق یا سالنی در خانه که برای پذیرایی مهمان اختصاص دهند، ساختمانی که مسافران و غریبان در آن منزل کنند مهمانسرای. توضیح اصطلاحا مهمانخانه از حیث رتبه پس از } هتل { و بالاتر از } مسافرخانه ‎{ قرار دارد و خود بدرجه اول و دوم و سوم تقسیم شود.

(مصدر) محلی را بپذیرایی مهمانان اختصاص دادن: (شاه) مهمانخانه نهاد یک ماه و خلق ولایت را جمله حلوا داد. ‎{

حانه، فندق

نزیل

پانسیون

مُتل

هتل

ویلا

locanda

albergo

pensione

Gasthaus (n), Hotel (n), Wirtshaus (n)

792