معنی مهلت دادن

فرهنگ فارسی هوشیار

مهلت دادن

مولش دادن زنهار دادن زمان دادن اکنون مرا زمان دهید تا باز خانه شوم (تاریخ برامکه) (مصدر) زمان دادن فرصت دادن.


مهلت

زمان، اجل، مهلت، فرصت


مهلت خواستن

زمان خواستن مولش خواستن (مصدر) زمان خواستن فرصت طلبیدن استمهال:‎ } عبدالملک از کشنده خود یک زمان امان و مهلت خواست. ‎{

واژه پیشنهادی

حل جدول

مهلت دادن

تاجیل

تأجیل


مهلت دادن و زمان دادن

تأجیل


مهلت وامان

زمان دادن، مجال

فرهنگ عمید

مهلت

زمان مشخص برای انجام کاری،
(اسم مصدر) = * مهلت دادن
[قدیمی] زمان،
* مهلت ‌خواستن: (مصدر لازم) زمان خواستن، فرصت طلبیدن،
* مهلت‌ دادن: (مصدر متعدی) زمان دادن، فرصت دادن،

لغت نامه دهخدا

مهلت

مهلت. [م ُ ل َ] (ع اِ مهله).زمان. اجل. مدت. نفسه. (منتهی الارب). فرصت. (غیاث): گفتند فرمان برداریم به هر چه فرماید امامهلتی و تخفیفی ارزانی دارد. (تاریخ بیهقی ص 160).
از در مهلت نیند اینها ولیک
تو خدایا هم کریمی هم حلیم.
ناصرخسرو.
بشتاب سوی طاعت و زی دانش
غره مشو به مهلت دنیائی.
ناصرخسرو.
دشمن به مهلت قوت گیرد. (کلیله و دمنه). چون مهلت برسید و وقت فراز آمد هر آینه دیدنی باشد. (کلیله و دمنه).
مهلتشان یک نفسی بیش نه
هیچکسی عاقبت اندیش نه.
نظامی.
مدتی این مثنوی تأخیر شد
مهلتی بایست تا خون شیر شد.
مولوی.
ادانه: به مهلت چیزی خریدن و بها را وامدار شدن. (از منتهی الارب).
- مهلت خواستن، استمهال. (تاج المصادر بیهقی). زمان طلبیدن. زمان خواستن. استنظار. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). درنگی خواستن. مدت خواستن: عبدالملک از کشنده ٔ خود یک زمان امان و مهلت خواست. (سلجوقنامه ٔ ظهیری ص 23). آن قدر زمان مهلت خواست سبب آنکه بعضی از این قرار از وجوه معاملات جرجان تحصیل می بایست کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). استکلاء، مهلت و تأخیر خواستن. تکلؤ، مهلت و زمان خواستن. (منتهی الارب).
- مهلت دادن، زمان دادن. مدت دادن. تطویل. (منتهی الارب). فرصت دادن. تمهیل. استدراج. املا. انظار. تأجیل. (ترجمان القرآن). تمدید مدت کردن. امهال. امداد. درنگ دادن. درنگی کردن. اساغه. (منتهی الارب):
بدین مهلت که دادستت مشو از مکر او ایمن
بترس از آتش تیزش مکن در طاعتش کندی.
ناصرخسرو.
امروز تا آخر روز مرا مهلت دهید تا توبه تمام بکنم و عبادت به جا آورم و بیش از این مهلت نخواهم. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 101).
گفت ای یاران مرا مهلت دهید
تا به مکرم از بلا ایمن شوید.
مولوی.
میسر نبودش کزو عالمی
ستانند و مهلت دهندش دمی.
سعدی (بوستان).
یارب تو آشنا را مهلت ده و سلامت
چندانکه باز بیند دیدار آشنا را.
سعدی (بدایع).
به مهلتی که سپهرت دهد ز راه مرو
ترا که گفت که این زال ترک دستان گفت.
حافظ.
- مهلت داشتن، زمان داشتن. مدت داشتن. فرصت داشتن. وقت و زمان معین داشتن:
هر که بر روی زمین مهلت عیشی دارد
ای بسا روز که در زیرزمین خواهد بود.
سعدی (صاحبیه).
- مهلت طلبیدن، مهلت خواستن. زمان خواستن.
- مهلت گرفتن، تمدید مدت کردن.
- مهلت یافتن، به دست آوردن فرمان و مهلت. فرصت یافتن. رجوع به یافتن شود:
بیچاره آدمی که اگرخود هزار سال
مهلت بیابد از اجل و کامران شود.
سعدی.
|| درنگ. آهستگی. (غیاث). تأخیر. نظره. (ترجمان القرآن). نظره. نظرت. کلاء. (منتهی الارب): مهلتی و توقفی باشد تا وی این حاصل را نجماً به نجم به سه سال بدهد. (تاریخ بیهقی).
چرخ نگذارد که در مقصود تو مهلت رود
بخت نپسندد که باشی مدتی در انتظار.
امیرمعزی.
|| زمان دهی. زمان که دهندیا خواهند. اطاله ٔ مدت. نظر. نفسه. (از منتهی الارب).
- امثال:
مهلت در شرع جایز است. (امثال و حکم).


بی مهلت

بی مهلت. [م ُ ل َ] (ص مرکب) (از: بی + مهلت) عاجل. عاجله. (منتهی الارب). رجوع به مهلت شود.

فرهنگ معین

مهلت

(مُ لَ) [ع. مهله] (اِ.) درنگ، تأخیر.

مترادف و متضاد زبان فارسی

مهلت

اجل، استمهال، امان، تاخیر، اجل، درنگ، ضرب‌الاجل، فرجه، فرصت، مدت، موعد، وعده، وقت

فارسی به عربی

مهلت

تاجیل، عتله، فسحه، فضاء، أَجَلٌ

فارسی به آلمانی

مهلت

Abstand (m), Leerstelle, Leerzeichen, Raum (m), Zwischenraum (m)

معادل ابجد

مهلت دادن

534

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری