معنی منظره

منظره. [م َ ظَ رَ / رِ] (از ع، اِ) منظره. رجوع به منظره شود. || کوشک. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی). خانه بر طبقه ٔ برین.خانه بر بلندی. قسمت مرتفع از قصر و کاخی چون ایوان بی در. (از یادداشت مرحوم دهخدا). منظر:
ای منظره و کاخ برآورده به خورشید
تا گنبد گردان بکشیده سر ایوان.
دقیقی.
جایی در او چو منظره عالی کنم
جایی فراخ و پهن چو میدان کنم.
ناصرخسرو.
مگر روزی شاه شمیران بر منظره نشسته بود و بزرگان پیش او. (نوروزنامه).
درون منظره ٔ وهم تست بیش از عقل
برون کنگره ٔ مجد تست قصر قصور.
کمال الدین اسماعیل (دیوان چ بحرالعلومی ص 376).
ای تن از حجره ٔ دل رخت هوس بیرون نه
تا دلت منظره ٔ رحمت یزدان گردد.
کمال الدین اسماعیل (ایضاً ص 8).
بود اندر منظره شه منتظر
تا ببیند آنچه بنمودند سر.
مولوی.
رجوع به منظر شود.
- چارم (چهارم) منظره، فلک چهارم:
برده به چارم منظره مهره برون از ششدره
نزل جهان را از بره صد خوان نو پرداخته.
خاقانی.
|| چشم انداز. دورنما. (یادداشت مرحوم دهخدا). دورنمایی از صحنه های طبیعت همچون کوه و جنگل و باغ و روستا.

سبز منظره. [س َ م َ ظَ رَ / رِ] (اِمرکب) کنایه از آسمان. (ناظم الاطباء) (استینگاس).

Landscape, Outlook, Perspective, Prospect, Scene, Scenery, Sight, Spectacle, View, Vista

görünüm

منظره در فارسی: نگر گاه، چشم انداز، روزن، درونما (اسم) محل نظر جای نگریستن، آنچه برابر چشم واقع شود چشم انداز، دور نمایی از درختان جنگل کوه دریا کارخانه ده شهر و غیره. ‎- 4 روزن: } درین حالت عین الحیاه و شریفه هر دو بر بام ایوان رسیدند از بالای منظره بشیب نگاه کردند. ‎{ (داراب نامه. چا. دکتر. صفا 145:1)

(مَ ظَ رَ یا رِ) [ع. منظره] (اِ.) جای نگریستن، چشم انداز.

جای نگریستن و نظر انداختن، چشم‌انداز، دورنما،

veduta

panorama

vista

paesaggio

Anblick (m), Ansicht (f), Ausblick (m), Landschaft (f), Perspektive, Schauplatz (m), Szene (f)

دورنما

چشم انداز

چشم انداز

تماشاگاه، چشم‌انداز، منظر، نظرانداز، نظرگاه، نما

بصر، رویه، فرصه، مشهد، منظر، منظر طبیعی، منظور، وجهه النظر

1195