معنی من | جدول یاب

من. [م َ] (ع اِ) هر کس. (ترجمان القرآن). به معنی کسی و آن کس و کیست و به این معنی برای جمع و مفرد هر دو آمده. (غیاث). اسمی است مبهم غیرمتمکن به معنی کسی و هر کسی مانند «من یقم اقم معه » و اگرچه لفظ آن مفرد است شامل جماعت می گردد، مانند قوله تعالی: «و من الشیاطین من یغوصون له ». (قرآن 82/21). و استعمال می شود در استفهام به معنی کی وکیست، مانند: «من عندک » و قوله تعالی: «من بعثنا من مرقدنا». (قرآن 52/36). و در اخبار به معنی آنکه، مانند «رأیت من عندک ». توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 2

من. [م َن ن] (ع مص) نعمت دادن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی) (ترجمان القرآن) (غیاث). نکویی کردن با کسی. مِنّینی ̍. (از منتهی الارب). انعام کردن بر کسی بدون رنج و آزار و نیکی و احسان کردن در حق او. (از اقرب الموارد). || منت برنهادن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی) (ترجمان القرآن) (منتهی الارب) (منتهی الارب) (غیاث). شماره کردن نیکوییها را درباره ٔکسی و منت نهادن بر وی. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 3

من. [م َ] (ضمیر) به معنی خود که به عربی انا گویند. (برهان). ضمیر متکلم واحد. (غیاث). ضمیر متکلم واحد. (آنندراج). ضمیر شخصی منفصل، اول شخص مفرد (متکلم وحده) و در اتصال به «را» معمولاً نون آن حذف و «مرا» گفته شود. خود. این کس که می گویم بی دیگری. انا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در پارسی باستان «منا» (مال من) (در حالت مفرد اضافی)، در اوستا «منه »، در پهلوی «مِن »، در کردی «من ». (از حاشیه برهان چ معین). مانند اسم در حالتهای زیر آید:
1 -حالت مسندالیهی:
من سخن گویم تو کانائی کنی
هر زمانی دست بر دستت زنی. توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 4

من. [م َ] (اِخ) (به آلمانی: ماین) رودی در آلمان غربی که فرانکفورت و بایروت را مشروب می سازد و یکی از شاخه های رود رَن (راین) است و 524 کیلومتر طول دارد و یکی از راههای مهم آبی آلمان است. (از لاروس). توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 5

من. [م َ] (اِخ) جزیره ای است به انگلستان که در دریای ایرلند واقع است و 570 کیلومتر مربع وسعت و 48200 تن سکنه دارد و یکی از مراکز جلب سیاحان است. (از لاروس). توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 6

من. [م ِ] (اِخ) (به انگلیسی: مِین) یکی از ایالات ممالک متحده ٔ آمریکای شمالی است که 983000 تن سکنه دارد و مرکز آن آگستا است. (از لاروس). توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 7

من. [م ِ] (اِخ) رودی در فرانسه و یکی از شاخه های لوار است که آنژر را مشروب می سازد و 10 کیلومتر طول دارد. توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 8

من. [م ِ] (ع حرف جر) از. (ترجمان القرآن). ترجمه ٔ لفظ «از». (غیاث) (آنندراج). یکی از حروف جاره است به معنی «از» و در چندین وجه استعمال می گردد:
1- ابتدای غایت، و غالباً در همین وجه به کار رود، چنانکه گروهی برآنند که سایر معانی همگی از همین معنی منشعب شده است و آن هم برای زمان آید و هم برای مکان، مانند «صمت من یوم الجمعه» و «سرت من البلد».
2- در تبعیض، مانند «منهم من کلم اﷲ». (قرآن 253/2).
3- در بیان جنس وتفسیر و در این معنی بیشتر پس از ما و مهما واقع می گردد. توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 9

من. [م َ] (اِ) هر چیزی که بر درخت بندد مانند گزانگبین و ترنگبین و بیدانگبین و شیرخشت و مانند آن. (برهان) (از ناظم الاطباء). در زبانهای سامی عموماً این کلمه آمده، ولی محتمل است که «من » تورات همان «من » نباشد که در قرون وسطی و عصر حاضر بدین نام خوانده می شود، بلکه لیخن مأکول باشد. (حاشیه ٔ برهان چ معین). رجوع به همین مأخذ و مدخل بعد شود. توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 10

من. [م َن ن] (ع اِ) ترنجبین. (ترجمان القرآن) (مهذب الاسماء). گز انگبین. (زمخشری). ترانگبین و آن تری و پشک است که بر درخت و سنگ منعقد شود و هر شبنم که از آسمان افتد شیرین همچو انگبین و بسته گردد و همچو صمغ خشک شود ومعروف به من تری که بر درخت بلوط معتدل است. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). گزانگبین و ترنجبین و هررطوبتی شیرین که بر برگ بعض درختان منجمد شود مثل بیدانگبین و شیر خشت. (غیاث) (آنندراج). هر شبنمی که از آسمان بر درخت و سنگ فرودآید و چون عسل منعقد گردد و شیرین و همچون صمغ خشک باشد، مانند شیرخشت و ترنجبین. توضیح بیشتر ...

من

من در لغت نامه دهخدا 11

من. [م َ] (اِ) وزنی باشد معین در هر جایی و آنچه در این زمان متعارف است چهل استار است و هر استاری پانزده مثقال که مجموع من ششصد مثقال باشد به وزن تبریز و هر مثقالی شش دانگ و دانگی هشت حبه و حبه ای به وزن یک جو و به این معنی عربان حرف ثانی را مشددکنند. (برهان). وزنی است معروف و به تشدید نون معرب آن است. (فرهنگ رشیدی). وزنه ای را گویند که در هر ولایتی بر مقداری معین اطلاق می کنند و من تبریز که معمول این زمان است عبارت است از چهل سیر و هر سیری شانزده مثقال، پس من عبارت از ششصد و چهل مثقال می باشد. توضیح بیشتر ...

فرهنگ عمید

من در فرهنگ عمید

من

من در فرهنگ عمید 1

ضمیر اول‌شخص مفرد،

من

من در فرهنگ عمید 2

واحد اندازه‌گیری وزن، برابر با تقریباً سه کیلوگرم، من تبریز،
* من شاه: [قدیمی] واحد اندازه‌گیری وزن، برابر با ۸۰ سیر یا ۲ من معمولی،
* من ری: [قدیمی] واحد اندازه‌گیری وزن، برابر با ۱۶۰ سیر یا ۴ من معمولی،. توضیح بیشتر ...

من

من در فرهنگ عمید 3

آنچه خداوند ببخشد و بدهد،

آنچه کسی به ‌دیگری ببخشد،

من

من در فرهنگ عمید 4

ترنجبین،

شیرخشت،

فارسی به انگلیسی

من در فارسی به انگلیسی

من‌

من‌ در فارسی به انگلیسی 1

I, Manna

فارسی به ترکی

من در فارسی به ترکی

من‬

من‬ در فارسی به ترکی 1

عربی به فارسی

من در عربی به فارسی

من

من در عربی به فارسی 1

از , بواسطه , درنتیجه , از روی , مطابق , از پیش , قطع , خاموش , ملغی , پرت , دور , نسبت به , تا , که , تا اینکه , بجز , غیر از , کی , چه شخصی , چه اشخاصی , چه کسی , هرکه , هر انکه , هر انکس , هرکسی که , چه کسی را , به چه کسی , کسیکه , ان کسی که. توضیح بیشتر ...

گویش مازندرانی