معنی ممانعت

ممانعت. [م ُ ن َ / ن ِ ع َ] (از ع، اِمص) بازداشتگی و منع و نهی و تعرض و مزاحمت و اعتراض و دفع. (ناظم الاطباء). بازداشتن کسی از چیزی. جلوگیری. بازداشت. منع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): محسن بن طاق که امیر غز بود راه او بگرفت و به ممانعت او برخاست. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). منتصر به اسفراین افتاد و مردم اسفراین از خوف فتنه به ممانعت او برخاستند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). رجوع به ممانعه شود.
- ممانعت کردن، جلوگیری کردن. بازداشتن از کاری.

Hindrance, Holdup, Lid, Prevention, Prohibition, Restraint

(مُ نِ عَ) [ع. ممانعه] (مص م.) جلوگیری کردن، بازداشتن.

خودداری، بازداشتن، جلوگیری

بازدارندگی، جلوگیری، بازداری، جلوگیری

بازداشتن، جلوگیری کردن

بازداشتگی، منع، نهی، اعتراض

(مصدر) جلوگیری کردن از کاری بازداشتن.

کسی را از کاری بازداشتن، منع کردن، جلوگیری کردن،

بازداشتن، جلوگیری، خودداری، دفع، قدغن، منع،
(متضاد) ترغیب

منع‌شدن، بازداشته شدن، جلوگیری شدن

باز داشتن، جلوگیری کردن، منع کردن

بازدارندگی-بازداری-جلوگیری

ازعاج، استثناء، زمام

مُمانَعَه، مُمانَعَت، (مانَعَ، یُمانع) بازداشتن و منع کردن دیگری (در بعضی مَعاجِم حمایت و دفاع کردن از دیگری نیز ثبت شده)،

Abgeben, Einhalten, Kontrolle (f), Prüfen, Scheck (m)

601