معنی ملتجی

ملتجی. [م ُ ت َ](ع ص)(از «ل ج ء») پناه جوینده.(غیاث)(آنندراج). آنکه پناه می گیرد به سوی کسی و یا چیزی.(ناظم الاطباء). پناه برنده. پناهنده. پناه آورنده. پناه برده.زنهارخواه. مستجیر.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- ملتجی شدن،پناهنده شدن. پناه بردن.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

ملتجی. [م ُ ت َ](ع ص)(از «ل ج ی ») خواننده ٔ خود به سوی غیر قوم خود.(آنندراج)(از منتهی الارب)(از اقرب الموارد). آنکه خود را به گروهی نسبت می دهد که از آنها نباشد.(ناظم الاطباء).

(مُ تَ) [ع. ملتجی ء] (اِفا.) پناه جوینده، پناه برنده.

پناه‌جوینده، پناه‌برنده،

پناهنده

پناه‌جو، پناهنده، زینهاری

پناه‌خواستن، پناه‌جویی کردن، پناه آوردن، پناهنده‌شدن، زینهار خواستن

دست‌به‌دامن، متشبث، مستعصم، ملتجی

پناه‌جو، پناه‌خواه، متوسل، ملتجی

پناه‌جو، زنهاری، زینهاری، متحصن، ملتجی

مترادف:، پناهجو، پناه‌خواه، متوسل، ملتجی

پناه برنده

ملتجی گردانیدن، پناه آوردن

مُلتَجِی، (اسم فاعل از اِلتِجاء) پناه جوینده، پناهنده شونده، التجاء کننده،

اِضْطِرار، (ثلاثی: ضَرَّ) بیچاره و محتاج نمودن، ملتجی ساختن، بیچاره شدن و ملتجی گشتن،

483