معنی معتمد و امین

استوان

مطمئن

موتمن، محرم، مستند، مطمئن، معتبر

اعتماد کرده شده، امین، ثقه، استوار

معتمد. [م ُ ت َ م ِ](ع ص) اعتمادکننده بر کسی.(غیاث)(آنندراج). || تکیه کننده.(ناظم الاطباء).

معتمد. [م ُ ت َ م َ](ع ص) اعتمادکرده شده.(غیاث)(آنندراج)(ناظم الاطباء)(از منتهی الارب)(از اقرب الموارد). مورد اعتماد، ثقه. امین. استوار.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا): اگر او را برانداخته آید و معتمدی از جهت خداوند در آنجا نشیند پادشاه را خزانه ٔ معمور و لشکر بسیار برافزاید.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 320). در روزگار امیر عبدالرشید از جمله ٔ همه ٔ معتمدان و خدمتکاران اعتماد بروی افتاد.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 105). فضل به خانه باز آمد و خالی بنشست و آنچه نبشتنی بود نبشت و کار راست کرد و معتمدی را با این فرمانها نزدیک طاهر فرستاد.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 136). هر روز نوع دیگر می گفت و امیر نومید می شد و کارها فروبماند تا جوانی را که معتمد بود پیشکار امیر کرد.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 363). باکالیجار صد سوار از عجمیان خویش راست کرد و صد غلام ترک و معتمدی از آن قاضی.(فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 119). تا جولاهگان از بهر دیوان بافند و معتمد دیوان ضبط می کند.(فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 146). و بیاعان معتمد باشند که قیمت عدل بر آن نهند.(فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 146).و معتمدی به نزدیک انوشیروان فرستاد.(کلیله و دمنه). معتمد قاضی همان فصل روز اول تازه گردانید.(کلیله و دمنه). پس روی به معتمدان قابوس کرد و گفت این جوان در فلان محلت... بر دختری... عاشق است.(چهارمقاله). معتمدی از بهر قضای حاجات و قیام به مهمات ایشان نصب فرمود.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 375). چون او را به معتمد سلطان سپردند او را با تخت بندی که داشت به جانب غزنه بردند.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 345). عمال و معتمدان او در انبارهای غله باز کردند و غله ها بریختند و بر فقرا و مساکین صرف کردند.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 330 و 331).
هیچ دل از حرص و حسد پاک نیست
معتمدی بر سر این خاک نیست.
نظامی.
بعداز آن پرسید امنا و معتمدان شما کیستند.(جهانگشای جوینی). از روی بی حرمتی واذلال بدیشان تعلقی نمی ساختند و مطالبت مال از معتمدان آن قوم می رفت.(جهانگشای جوینی). ملک زاده را بر حال تباه او رحمت آمد خلعت و نعمت داد و معتمدی با وی بفرستاد تا به شهر خویشش رسانیدند.(گلستان). || تکیه کرده شده.(ناظم الاطباء). مُعَوَّل.(منتهی الارب). سَنَد.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

معتمد علیه. [م ُ ت َ م َ دُن ْ ع َ ل َی ْه ْ](ع ص مرکب) آنکه بروی در چیزی اعتماد می کنند. صادق و امین و بادیانت و درست و راست.(ناظم الاطباء). مورد اعتماد. مورد اطمینان: تا به اوج ارادت برسید و مقرب حضرت سلطان و مشارالیه و معتمد علیه گشت.(گلستان). زیراکه به علم و فقاهت معتمد علیه بود.(تاریخ قم ص 294). پس معتمد این سخن از معتمد علیه او وزیر صاحب رای نیکو خواه و مشفق بر رعیت بشنید.(تاریخ قم ص 146).

استوار، استوان، امین، بااعتبار، درستکار، موتمن، متکی، محرم، مستند، مطمئن، معتبر، موثق، واثق،
(متضاد) غیرمعتمد، ناموثق

مُعتَمَد، مورد اعتماد، قابل اعتماد، کسی که به او اعتماد و اطمینان شده است،

کسی یا چیزی که به آن اعتماد کنند،
کسی که مورد اعتماد واقع گردیده و کاری به او سپرده شده،

(مُ تَ مَ) [ع.] (اِمف.) کسی که مورد اعتماد است.

(مُ تَ مِ) [ع.] (اِفا.) اعتمادکننده.

جدیر بالثقه، واثق

پسرانه، اعتماد کننده، نام یکی از خلفای عباسی که همزمان با لیث صفاری بوده است

وابسته (به یکدیگر) , متکی یا موکول بیکدیگر

661