معنی مجردی

مجردی. [م ُ ج َرْ رَ] (حامص) تنهایی و یگانگی. (ناظم الاطباء). || برهنگی. عریانی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || بی زنی. بی همسری. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || قطع علاقه از دنیا. انقطاع از تعلقات مادی:
راه تو نیست سعدیا کم زنی و مجردی
تا به خیال در بود پیری و پارسائیت.
سعدی.
و رجوع به مجرد (اصطلاح تصوف) شود. || (اِ) (در اصطلاح بنایی) جرز. ستون پایه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

(مُ جَ رَّ) [ع - فا.] (ص نسب.) ستون بنا.

(عُ بَ) [ع. عزوبه] (اِمص.) مجردی، بی همسری.

تجرد، انفراد، تنهایی

عزوبت

نیمرو

غذای مجردی

جوانی که داماد شده یا مجردی که متأهل شده باشد.

تجرد، عزبی، بی‌زنی، عدم‌تاهل، بی‌همسری، مجردوار، تنهایی، انفراد، برهنگی، عریانی، وارستگی، بی‌تعلقی، ستون بنا

بی‌همسری، تجرد، تنهایی، مجردی،
(متضاد) تاهل

در تازی نیامده: بریده نما: گونه ای آگور کاری در ساختمان، بی زنی، جهانرهایی

عزوبت

تکی، ایم

املت

مجردی

257