معنی مجرا
لغت نامه دهخدا
مجرا. [م َ] (ع اِ) مَجری ̍ جای روان شدن و جای جاری شدن. (غیاث) (آنندراج). محل جریان و محل روان شدن. (ناظم الاطباء). و رجوع به مجری شود.
- باد مجرا، در شاهد ذیل مجرای باد، و مراد از باد نفحه یا دمی است که از آستین مریم وارد شد و نطفه ٔ عیسی در رحم وی تکوین یافت:
به مهد و راستین و حامل بکر
به دست و آستین باد مجرا.
خاقانی.
- مجرای آب، جایی که آب از آن عبور می کند.
- مجرای بول، راهی که کمیز از آن از آبدان بیرون می آید. (ناظم الاطباء). و رجوع به مجری شود.
- مجرای ماء، محل گذر آب. (ناظم الاطباء).
- مجرای نهر، بستر رودخانه.
|| نار و ناودان. || نهر و آبگذر. (ناظم الاطباء). راه آب:
چندان برون رانده سپه کاتش گرفته فرق مه
نه باد را بر خاک ره نه آب مجرا داشته.
خاقانی.
به تیشه روی خارا می خراشید
چو بید از سنگ مجرا می تراشید.
نظامی.
|| معبر و راه. || قنات و کاریز. || هدف و نشانه. (ناظم الاطباء).
- مجرا بستن، نشانه گذاشتن برای توپ و جز آن.
|| یک منزل و یک مرحله از سفر. || مسافتی که کشتی در مدت بیست و چهار ساعت می پیماید. (ناظم الاطباء). || به اصطلاح بعضی متأخرین هندوستان ملاقات امرا و سلام و تسلیمات را گویند. (غیاث) (آنندراج). || نام حرکت رَوی. (غیاث) (آنندراج). و رجوع به مجری (اصطلاح قافیه) شود.
مجرا. [م ُ] (ع ص) مُجری ̍ روان کرده شده. (غیاث) (آنندراج). روان شده و اجراشده. (ناظم الاطباء). ورجوع به مجری شود. || برآورده شده. (ناظم الاطباء). || تسلیم شده. (ناظم الاطباء). || (اِ) جای روان کردن. (غیاث) (آنندراج).
فرهنگ معین
(مَ) [از ع.] (اِ.) نک مجری.
فرهنگ عمید
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
آبراه، جو، راه، کانال، مسیر، گذرگاه، سوراخ، منفذ، شیوه عمل، روش
مجرا، مجری
اجراکننده، اقدامکننده، عملکننده
فارسی به انگلیسی
Aqueduct, Channel, Duct, Line, Passage, Pipe, Trench, Tube
فرهنگ فارسی هوشیار
جای روان شدن و جای جاری شدن، مجرای آب، جایی که آب از آن عبور میکند
فارسی به عربی
سفینه، قناه، مجری، مدرج، مریی
فارسی به ایتالیایی
tubo
فارسی به آلمانی
Gefäß (n)
معادل ابجد
244