معنی مثابه
لغت نامه دهخدا
مثابه. [م َ ب َ / م َ ب ِ] (ع اِ) حد و مرتبه. (آنندراج). اندازه. مقدار. حد. درجه. منزلت. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا):
شد انطفای حرارت بدان مثابه که موم
رود در آتش و نقصان نیابد از تب و تاب.
وحشی.
|| جایگاه. قرارگاه: به افشین که مقر عز و مثابه ٔ مجد او بود رسید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 341). || مانند. (آنندراج). سان. گونه:
به یک وتیره نجنبد همی عنان قضا
به یک مثابه نگردد همی رکاب قدر.
قاآنی.
- بمثابه ٔ، چون. همانند. بمنزله ٔ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): و تو این کتاب را بمثابه ٔ قرآن کرده ای. (سفرنامه ٔ ناصرخسرو).
او کیست که با روان تاریک
باشد بمثابه ٔ هویدیک.
خاقانی.
بمثابه
بمثابه ٔ. [ب ِ م َ ب َ / ب ِ ی ِ] (حرف اضافه ٔ مرکب) (از: «ب » + مثابه) بدرجه. بمرتبه ٔ. (ناظم الاطباء). بحد. و رجوع به مثابه شود.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
اندازه،
درجه، منزلت، پایه، جایگاه،
جای گرد آمدن، محل اجتماع مردم،
مترادف و متضاد زبان فارسی
فرهنگ فارسی هوشیار
کلمات بیگانه به فارسی
به مانند
فرهنگ واژههای فارسی سره
به مانند
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
548