معنی متلک

متلک. [م َ ت َ ل َ] (اِ مصغر) متل خرد. متل کوچک. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || حرف مفت. دری وری. کلفت. حرف برخورنده. شوخی و مزاح. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده). لغز. لغاز. عیب جویی. طعن. بیغاره. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- متلک گفتن، قصه های کوتاه گفتن کودکان را. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- || کلفت بار کسی کردن، عیبهای کسی رابه رخش کشیدن و به زبان شوخی یا جدی او را آزردن. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده). لغاز خواندن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

متلک گویی. [م َ ت َ ل َ] (حامص مرکب) عمل متلک گو. لغز خواندن. بد زبانی. استهزا کردن.

متلک گو. [م َ ت َ ل َ] (نف مرکب) متلک گوی. کسی که عادت به متلک گفتن دارد. بدزبان. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده). لغازگو. لغزخوان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

Raillery, Sally, Sarcasm, Taunt

شوخی،
مَتل

حرف های خوشمزه و نیشدار

حرف های خوشمزه و نیشدار.

جوک، شوخی، طعنه، هزل، سخن طعنه‌آمیز، سخن‌ریشخندآمیز، کلام نیشدار، گوشه‌وکنایه

متلک گفتن، گوشه‌وکنایه زدن، سخن نیش‌دارگفتن

حرف مفت، دری وری، شوخی و مزاح (اسم) سخن طعنه آمیز ونیش دار.

عمل متلک گفتن: اینها صحبتهایی بود که آن روز بعد از نهار بمیان آمد و تا چند دقیقه اسباب خنده و متلک گویی جمع گردید.

حرفهای خوشمزه و نیشدار را گویند.

battuta

(مَ تَ لَ) (اِ.) (عا.) سخنی که از روی شوخی و طعنه به کسی گفته می شود.

اسخر منه

Schelmerei, Spass

490