معنی مبغوض

مبغوض. [م َ] (ع ص) دشمن داشته شده. (آنندراج) (ناظم الاطباء). در تداول فارسی زبانان بمعنی مُبغَض است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا):
نام او محبوب از ذات ویست
نام این مبغوض ز آفات ویست.
مولوی.
و آفرید او وصفهای عارضی
که کسی مبغوض می گردد رضی.
مولوی.
و رجوع به نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز شماره ٔ 10 سال اول ص 39 شود.

لوچه پیچ کردن. [ل َ / لُو چ َ / چ ِ ک َ دَ] (مص مرکب) لوچه پیچ کردن کسی را؛ از هر سوی لوچه های آویخته بدو نمودن بنشانه ٔ حقیر یا مبغوض شمردن.

(مَ) [ع.] (اِمف.) مورد بغض و خشم واقع شده.

(مَ) [ع.] (اِمف.) دشمن داشته شده، مبغوض.

دشمن داشته شده

مبغوض گشتن: دشمن داشته شدن

دشمن داشتن دشمن داشتن

(مصدر) لوچه پیچ کردن کسی را. از هر سوی لوچه های آویخته بدو نمودن بنشانه حقیر یا مبغوض شمردن وی را.

مورد بغض و خشم واقع‌شده، دشمن‌داشته‌شده،

مورد بغض و کینه

مبغوض

اَبْغَض، مبغوض ترین، مکروه ترین، بدترین یا زشت ترین،

مَشنُوء، مورد بعض و عداوت، دشمن داشته شده، مبغوض،

مَمقُوت، (اسم مفعول از مَقَتَ، یَمقُتُ، مَقت) مبغوض، منفور، دشمن داشته شده،

کَراهَه -کَراهِیَّه -کُرْه-کَرْه- مَکْرَهَه-مَکْرُهَه، (کَرِهَ-یَکْرَهُ) بد آمدن- انزجار داشتن- مبغوض داشتن- مکروه داشتن- نفرت داشتن،

1848