معنی مایه درخشندگی

آب

تجلی

تشعشع

افروزش

لمعان

تلالو

درخشندگی. [دُ / دَ / دِ رَ ش َ دَ / دِ] (حامص) نور. روشنی. ضیا. (ناظم الاطباء). تابندگی. پرتوافکنی. بریق. بهاء. تشعشع. تلالؤ. لصیف:
با درخشندگی چشم خوشت
زهره وقت سحر نمی تابد.
سعدی.
دری السیف، درخشندگی شمشیر و روشنی آن. (منتهی الارب).

درخشان بودن، فروغ و روشنایی داشتن،

پرتوافکنی، تابندگی، جلا، درخشش، رونق، شعاع، فروغ

تابش

فروزش

تلالو-تابندگی-

درخشان،رخشان،نورانی،نورافشان

(دَ یا دِ رَ شَ دِ) (حامص.) تابندگی، پرتوافکنی.

الق، تالق، حریق، لمعان

1244