معنی ماهور

ماهور. (اِخ) دهی از دهستان عقیلی است که در شهرستان شوشتر واقع است و 300 تن سکنه دارد که از طایفه ٔ بختیاری هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

ماهور. (اِ) تپه های مسلسلی که در دامنه ٔکوه پدید باشد. (ناظم الاطباء). هریک از تپه های پیوسته که در دامنه ٔ کوه پدید باشد. حصه ٔ پیش آمده ٔ کوه. (فرهنگ فارسی معین). || گل ماهور. (فرهنگ فارسی معین). خرگوشک. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || نام شعبه ای است از موسیقی. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نام یکی از دو شعبه ٔ «نوا» است و شعبه ٔ دیگر «نوروز خارا» است. (فرهنگ نظام). شعبه ٔ نهم از 24 شعبه ٔ موسیقی قدیم. (فرهنگ فارسی معین). در آن دو قول بوده است.بعضی آن را پنج نغمه دانسته اند و بعضی هشت، و گفته اند که مرکب است از گردانیا و عشاق که گردانیا مقدم باشد. آنان که ماهور را پنج نغمه دانسته اند گردانیا وعشاق را در یک بعد ذوالخمس مندرج داشته اند... و آنان که ماهور را هشت نغمه دانسته اند گردانیا و عشاق رادر یک بعد ذوالکل مندرج گردانیده اند، ذوالاربع نغمات عشاق را با ذوالخمس گردانیا ترکیب کرده اند... (مجمعالدوار، نوبت دوم ص 26 و 27). و رجوع به تاریخ موسیقی روح اﷲ خالقی و مجمعالادوار نوبت سوم صص 83-88 شود.
- ماهور صغیر، گوشه ای است از دستگاه ماهور. (فرهنگ فارسی معین).

راست ماهور. [ت ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) دستگاه ِ ماهور در اصطلاح موسیقی. (از ارمغان آصفی نوبت سوم ص 83). رجوع به ماهور و آهنگ در همین لغت نامه شود.

(زمین‌شناسی) هریک از برآمدگی‌های تپه‌مانندِ دشت یا دامنۀ کوه،
(موسیقی) از دستگاه‌های هفتگانۀ موسیقی ایرانی،
(زیست‌شناسی) = گُل * گل ماهور
(موسیقی) [قدیمی] از شعبه‌های بیست‌چهارگانۀ موسیقی ایرانی،

تل، ربوه

مهار بند

Tal [noun]

یکی از گوشه های ماهور.

پستی و بلندی زمین

(اِ.) از دستگاه های موسیقی.

زمین ناهموار

پستی و بلندی، کوه‌پایه، تپه، تپه‌زار

Dune, Fell, Foothill

دخترانه، نام یکی از دستگاههای موسیقی ایرانی

از دستگاه های موسیقی ایرانی

252