معنی لیاقت

لیاقت. [ق َ] (ع اِمص) لیاقه. سزاواری. شایستگی. زیبائی. برازندگی. موافق و درخور آمدن. اندرخوری. قابلیت: برداشت کنم آن کسان را که در باب ایشان سیاست فرموده باشم اگر لیاقت دارند برداشتن را. (تاریخ بیهقی). || فضل و دستگاه. (آنندراج).

حرف لیاقت. [ح َ ف ِ ق َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) اداه لیاقت. پساوند شایستگی و سزاواری. شمس قیس گوید: واوو الف و راء است که در اواخر بعضی اسامی معنی لیاقت و شایستگی چیزی دهد، چنانکه گوشوار و شاه وار. و نزدیک به همین معنی جامه وار و نامه وار و خانه وار یعنی به اندازه ٔ جامه و خانه و لایق نامه و به معنی مشابهت نیز باشد، چنانکه مردوار و ترک وار، یعنی مانند مردان و ترکان. (المعجم ص 167). و رجوع به «وار» شود. و نیز در کلمه ٔ «ان » گوید: چون به هاء وصل شود بیان حرکت و لیاقت کند، چنانکه مردانه و پادشاهانه. (المعجم ص 175). و رجوع به «ان » شود. و نیز در عنوان حرف لیاقت و لزوم گوید: و آن یائی است که در اواخر مصادر معنی لیاقت و لزوم دهد، چنانکه او دوست داشتنی و این کار کردنی است، یعنی او لایق آن است که دوست دارند و این کار لازم است کردن. و خوردنی را از بهر آن خوردنی گویند که لایق خوردن باشد، و بودنی چیزی را گویند که بودن آن لازم باشد. (المعجم ص 188). و رجوع به «ی » شود.

Ability, Ably _, Caliber, Capability, Capacity, Competence, Desert, Efficiency, Makings, Qualification

(قَ) [ع. لیاقه] (مص ل.) سزاواری، شایستگی.

شایستگی

سزاواری، شایستگی، زیبائی، برازندگی

شاینده بودن ارز داشتن (مصدر) شایستگی داشتن برازندگی داشتن: بر داشت کنم آن کسان را که در باب ایشان سیاست فرموده باشم اگر لیاقت دارند برداشتن را.

شایستگی، سزاواری،

کفایت

قابلیت، سزاواری، شایستگی

شایستگی

ارزش، استحقاق، اهلیت، سزاواری، شایستگی، صلاحیت، عرضه، قابلیت، قدر، کارآیی، مرتبه

استحقاق، کفاءه

شاره الإستحقاق

لِیاقَت، برازندگی، شایستگی، تناسب، سزاواری،

merito

541