معنی قیچی پشمزنی
حل جدول
فرهنگ عمید
وسیلهای با دو تیغۀ دستهدار برای بریدن کاغذ، پارچه، و مانند آن،
* قیچی زدن (کردن): (مصدر متعدی) چیزی را با قیچی برش دادن،
لغت نامه دهخدا
قیچی. [ق َ / ق ِ] (ترکی، اِ) قیچا. آلتی که بوسیله ٔ آن پارچه، کاغذ و اشیای دیگر را برند. (فرهنگ فارسی معین). مقراض. (آنندراج) (ناظم الاطباء). مقص. کازود. دوکارد:
حکیم سوزنی آن تیز قیچی فطرت
که بوده ابره ٔ هزلش همیشه آسترم
اگرچه در فن هزل از عبید افزون بود
ولی ز هر دو به ادراک من زیاده ترم.
ملا فوقی یزدی (از آنندراج).
بعضی اصل این کلمه را قی چین (آلتی که قی شمع را می چیند) پنداشته اند، ولی این کلمه ترکی - مغولی است. (فرهنگ فارسی معین).
- دم قیچی، خرده پارچه هایی که خیاط پس از برش لباس از پارچه جدا میکند و آنها قابل استفاده نیستند. (فرهنگ فارسی معین).
قیچی کردن
قیچی کردن. [ق َ / ق ِک َ دَ] (مص مرکب) قیچی زدن. (فرهنگ فارسی معین).
قیچی باغبانی
قیچی باغبانی. [ق َ /ق ِ ی ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) نوعی قیچی برای گرفتن سرهای شاخه های درخت.
قیچی زدن
قیچی زدن. [ق َ / ق ِ زَ دَ] (مص مرکب) با قیچی بریدن. برش دادن. (فرهنگ فارسی معین).
فرهنگ معین
(قِ) [تر.] (اِ.) ابزاری که به وسیله آن پارچه، کاغذ و اشیاء دیگر را می برند و دارای دو شاخه برنده است که از وسط به یکدیگر وصل شده اند، مقراض.
فرهنگ واژههای فارسی سره
برشگر
فرهنگ فارسی هوشیار
فارسی به آلمانی
Schere (pl)
فارسی به عربی
مقص
فارسی به ایتالیایی
forbici
معادل ابجد
532