معنی قرارداد

قرارداد. [ق َ] (ن مف مرکب، اِ مرکب) دارای پایداری. || منصوب و مقرر و برقرار. تعیین شده. قول. شرط. پیمان. || اقرار. || دستور. || قانون. || ختم عمل. || قرارنامه. (ناظم الاطباء).
- صلح قرارداد، صلحی که بواسطه ٔ عهد و پیمان تعیین و قرار شده باشد. (ناظم الاطباء).

antant, anlaşılma

کنترات، کنوانسیون

کنترات

کنوانسیون

پیمان، پیمان‌نامه، عهدنامه، قولنامه، کنترات، معاهده، مقاوله، مقاوله‌نامه، مواضعه، میثاق

پیمان نامه

عقد، أحَلَّ

صفقه

دارای پایداری، تعیین شده، قول، پیمان

Vertrag (m), Vertrag schliessen, Zusammenziehen, Zuziehen

(~.) [ع - فا.] (اِمر.) پیمان، عهد.

تعهدی معملاً کتبی که بر اساس آن دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی وظایف و حقوقی نسبت به هم در نظر می‌گیرند،
عهدنامه، پیمان،

پیمان نامه، پیمان

Agreement, Bargain, Compact, Concordat, Contract, Indenture, Treaty

trattato

510