معنی فتور

فتور. [] (یونانی، اِ) سمک. (فهرست مخزن الادویه). فتره. رجوع به فتره شود.

فتور. [ف ُ] (اِخ) مسقطالرأس بلعام است که بر نهر فرات واقع بود. (قاموس کتاب مقدس).

فتور. [ف ُ] (ع مص) آرمیدن آب سپس جوشش. (منتهی الارب). آرمیدن حرارت آب. (اقرب الموارد). رجوع به فتر و فاتر شود. || آرام شدن پس از تندی، و نرم شدن بعد از سختی. (اقرب الموارد). سستی آوردن بعدِ درشتی. (منتهی الارب). || سست و نرم گردیدن بندها. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || پیمودن چیزی را از میان دو انگشت سبابه و ابهام. (منتهی الارب). || (اِمص) انکسار. (بحر الجواهر). || سستی. ضعف. (یادداشت بخط مؤلف):
در زمانه گر فتوری هست در کار من است
ورنه بس محکم نهادی ملک و ملت را اساس.
ظهیر فاریابی.
آنگهم از خود بران تا شهر دور
تا دراندازم در ایشان صد فتور.
مولوی.
روی تو بر پشت زمین خلق را
موجب فتنه ست و فتور ای صنم.
سعدی.

فتور کردن. [ف ُ ک َ دَ] (مص مرکب) در تداول زنان، غلو کردن و سخت از اندازه گذشتن. (یادداشت بخط مؤلف). زیاده روی و مبالغه.

شور و فتور. [رُ ف ُ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) حدت و شدت، و کلمه ٔ فتور در این جا عربی نیست. (یادداشت مؤلف).

(مص ل.) آرام شدن، سست شدن، آرام شدن پس از تندی و سختی، (اِمص.) بی حا لی، ضعف، کندی، آرامی. [خوانش: (فُ) [ع.]]

فُتُور، ضعف و سستی، قصور، انکسار، کوتاهی در عمل، به کنایه: سستی در عهد و پیمان شکنی و نقض میثاق،

فُتُور، (فَتَرَ، یَفتُرُ و یَفتِرُ) آرام و خفیف شدن، از شدت و حدّت افتادن، سست و شدن، کم شدن درجه حرارت، سستی و قصور کردن،

Schwa.che [noun]

سستی و بی‌حالی،
[قدیمی] کمبود، نقصان،
[قدیمی] کوتاهی،

سستی

بیحالی، سستی، ضعف، وهن، آرامی، کندی، کوتاهی

احباط، اعیاء، ضعف

نوعی بیماری گاو که زیر گلویش متورم شود، سستی، نوعی نفرین...

‎ سستی اکاری سبک، کندی، آرمیدن پس از جوشش، نرمی پس از سختی (مصدر) آرمیدن آب بعد از جوشش، آرام شدن پس از تندی نرم شدن بعد از سختی، سست شدن، (اسم) سستی ضعف، کندی آرامی.

686