معنی فتان
فارسی به ترکی
fettan
ترکی به فارسی
فتان
لغت نامه دهخدا
فتان. [ف ُ] (نف، ق) افتان:
دلش حیران شد از بی یاری بخت
فتان، خیزان، ز ناهمواری بخت.
نظامی.
رجوع به افتان و افتادن شود.
فتان. [ف َ] (ع اِ) غلافی از پوست که بر پالان کشند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).
فتان. [ف َت ْ تا] (ع ص) مبالغت در فتنه. سخت فتنه جو. عظیم فتنه انگیز. (اقرب الموارد). || شورانگیز. (ربنجنی). سخت زیبا و دلفریب که به زیبایی مردم را مفتون سازد. آشوبگر:
سخن دراز کشیدیم و همچنان باقی است
حدیث دلبر فتان و عاشق مفتون.
سعدی.
پارسایی و سلامت هوسم بود ولی
شیوه ای میکند آن نرگس فتان که مپرس.
حافظ.
|| زرگر. || دزد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || (اِ) دیو. (منتهی الارب). شیطان. (اقرب الموارد).
فرهنگ عمید
[مجاز] زیبا و دلفریب،
(قید) [مجاز] با زیبایی و دلفریبی: فتان وخرامان وارد شد،
[مجاز] شیطان،
[قدیمی] بسیارفتنهانگیز و فتنهجو،
[قدیمی] دزد، راهزن،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
افسونگر، فتانه، فتنهانگیز، فتنهجو، فتنهگر، فریبا، دلربا، دلفریب، زیبا
فرهنگ فارسی هوشیار
شهر آشوب، دزد، دیو، زرگر (صفت) سخت فتنه جو فتنه انگیز، آنکه به جمال خویش مردم را مفتون سازد سخت زیبا و دلفریب آشوبگر.
فرهنگ معین
بسیار فتنه جو، بسیار زیبا و دل ربا. [خوانش: (فَ تّ) [ع.] (ص.)]
عربی به فارسی
فریبنده , طلسم امیز , مسحور کننده
فرهنگ فارسی آزاد
فَتّان، بسیار مفتون کننده، بسیار فریبنده، زرگر، شیطان، دزد، در فارسی بیشتر به معنای فتنه انگیز و فتنه جو مصطلح است،
فارسی به عربی
فتان
واژه پیشنهادی
فتان
معادل ابجد
531