معنی عبودیت
لغت نامه دهخدا
عبودیت. [ع ُ دی ی َ] (ع اِمص) عبودیه. بندگی کردن. (غیاث اللغات) (المنجد): و دلهای خواص و عوام بر طاعت و عبودیت بیارامید. (کلیله ص 377).
از ثری تا به ثریا به عبودیت او
همه در ذکر مناجات و قیام اند و قعود.
سعدی.
فارسی به انگلیسی
Slavery, Yoke
فرهنگ معین
بندگی کردن، پرستش کردن، طاعت نمودن. [خوانش: (عُ یَّ) [ع. عبودیه] (مص جع.)]
فرهنگ فارسی هوشیار
بندگی و پرستش
فرهنگ فارسی آزاد
عُبُوْدِیَّت، بندگی- غلامی- اطاعت الله- پرسش حق،
حل جدول
رق
بندگی کردن
رقیت، ستایش، نماز، طاعت، عبادت، نیایش
عبودیت الهی
خداپرستی
بندگی و عبودیت
رق
بندگی خدا، بردگی، عبودیت، برگ درخت
رق
مترادف و متضاد زبان فارسی
بندگی، رقیت، ستایش، طاعت، عبادت، نماز، نیایش،
(متضاد) آزادگی، حریت
معادل ابجد
492