معنی عبادتگاه

عبادتگاه. [ع ِ دَ] (اِ مرکب) عبادتگه. جای پرستش و عبادت. سجده گاه. معبد. مزگت. (ناظم الاطباء). عبادتخانه. آنجا که خدا را در آن بپرستند: و عبادتگاهی ساخت و مردم را خداپرستی آموخت. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 28).
ز سمرقند بسی کس به دعای تو شدند
به زیارتگه کاشان و عبادتگه اوش.
سوزنی.

Meetinghouse

ibadethane

جای عبادت، محل پرستش، معبد،

نیایش خانه

آذرکده

معبد

کنیسه

خانقاه

کنیسه

کلیسا

کنیسه

صومعه

دیر

دیر، صومعه

بیعت، پرستشگاه، خانقاه، صومعه، عبادتخانه، کنشت، مسجد، معبد

سجده گاه، معبد، عبادتخانه

503