معنی طنان
لغت نامه دهخدا
طنان. [طَن ْ نا] (ع ص) بلندآوازه: لفلان ذِکرها طنان، ای مشهور. (ذیل اقرب الموارد):
بروزگار تو شادم اگرچه محرومم
از آن بزرگی طنان و طلعت وضاح.
مسعودسعد.
طنان. [طِ] (ع اِ) ج ِ طُن. (منتهی الارب). رجوع به طن شود.
طنان. [طَ] (اِخ) از اعیان قراء مصر نزدیک فسطاط، دارای بستانهای بسیار. محصول آن ده هزار دینار است به هر سالی. (معجم البلدان).
طنانة
طنانه. [طَن ْ نا ن َ] (ع ص) تأنیث طنان.
فرهنگ معین
(طَ نّ) [ع.] (ص.) بلندآوازه.
فرهنگ فارسی هوشیار
فرهنگ عمید
پرطنین،
آهنگین، شیوا،
بلندآوازه، مشهور،
نام های ایرانی
دخترانه، پرطنین، بلندآوازه، مشهور
فرهنگ فارسی آزاد
طَنّان، پُر طنین- بلند آوازه- پُر آواز و پُر صدا،
عربی به فارسی
مرغ مگس خوار , مرغ زرین پر
فارسی به عربی
معادل ابجد
110