معنی طبن
لغت نامه دهخدا
طبن. [طُ] (ع اِ) ج ِ طبنه.
طبن. [طُ ب َ] (ع اِ) ج ِ طبنه. (منتهی الارب).
طبن. [طَ ب ِ] (ع ص) زیرک. دانا. (منتهی الارب) (آنندراج).
طبن. [طِ ب َ] (ع اِ) ج ِ طبنه. (منتهی الارب).
طبن. [طُ] (ع اِ) طنبور. (منتهی الارب) (آنندراج) (مهذب الاسماء). || رباب. (منتهی الارب) (آنندراج).
طبن. [طَ ب َ] (ع اِمص) زیرکی. (منتهی الارب). طبانه و طبانیه و طبونه مثله. (آنندراج).
طبن. [طَ] (ع مص) طبانه. طبانیه. طبونه. زیرک شدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب). دانا گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج).
طبن. [طَ / طَ ب َ] (ع مص) فروپوشیدن آتش را تا نمیرد. (منتهی الارب) (آنندراج). آتش در زیر خاکستر پنهان کردن تا نمیرد. (تاج المصادر بیهقی).
طبن. [طَ] (ع اِ) گروه بسیار. (منتهی الارب) (آنندراج). یقال: ماادری ای الطبن هو؛ ای اَی ّالناس هو. (منتهی الارب).
طبن. [طَ / طِ / طُ ب َ] (ع اِ) بازیی است مر عربان را که بفارسی سدره نامند، و آن خطوطی است که بر زمین کشند. || مرداری که آنرا در دام کرکس و ددان اندازند برای صید. (منتهی الارب) (آنندراج).
طبن. [طُ / طِ ب ُن ن] (اِخ) شهری در مغرب از سرزمین زاب که در منتهی الیه و پایان بلاد مغرب واقع است وگروهی از اعلام از این شهر برخاسته اند. و منسوب بدان طبنی است. (سمعانی ورق 367 ب). رجوع به طبنه شود.
حل جدول
فرهنگ فارسی هوشیار
گروه بسیار، زیرک شدن دانا گشتن فرو پوشیدن آتش تا نمیرد زیرکی تنبور از ابزارهای خنیا
معادل ابجد
61