معنی ضن

لغت نامه دهخدا

ضن

ضن. [ض َ نِن ْ] (ع ص) بیمار. گویند: ترکته ضنی ً و ضنیاً. (منتهی الارب). ج، اَضْناء.

ضن. [ض ِن ن] (ع مص) ضَنانه. زفت گردیدن و زفتی کردن. (منتهی الارب). بخیلی کردن. (زوزنی) (دهار) (تاج المصادر) (منتخب اللغات).

ضن. [ض ِن ن] (ع اِ) دوست خالص. (دهار). خاص و مخصوص. گویند: هو ضِنّی، یعنی او خاص به من است. و فلان ضِنّی من بین اخوانی، یعنی فلان در میان برادران من اختصاص مانندی به من دارد. (منتهی الارب).


ضن ء

ضن ء. [ض ِن ْءْ / ض َن ْءْ] (ع اِ) اصل و جایگاه. گویند: هو فی ضن ء صدق. || کان. (منتهی الارب). معدن.

ضن ء. [ض َن ْءْ / ض ِن ْءْ] (ع اِ) بسیاری نسل و فرزند (واحد ندارد، مانند نفر). ج، ضُنوء. (منتهی الارب).

ضن ء.[ض َن ْءْ] (ع مص) ضَناءه. ضُنوء. بسیاربچه شدن زن و غیر آن. (منتهی الارب). بسیارفرزند شدن زن. بسیار شدن کودک. (تاج المصادر). || بسیار شدن شتران. || رفتن و پنهان شدن. (منتهی الارب).

حل جدول

ضن

ویژه و خاص

ویژه، خاص


کان ، ضن

معدن


دوست خالص

ضن


اصل و جایگاه

ضن


ویژه و خاص

ضن


خاص

ضن


معدن

کان، ضن

فرهنگ فارسی هوشیار

ضن

‎ زفتی، زفتی کردن، زفت گردیدن (زفت بخیل)

معادل ابجد

ضن

850

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری