معنی صوفیگری

صوفیگری. [گ َ] (حامص مرکب) صوفیی. تصوف. صوفی بودن:
کند حق ِ صوفیگری را اَدا
به یک چشم بیند بشاه و گدا.
ملاطغرا (از آنندراج).

(گَ) [ع - فا.] (حامص.) تصوف.

[عربی. فارسی]
صوفی بودن،
(اسم) تصوف،

تصوف

تصوف، درویشی، پشمینه‌پوشی

سوفیگری صوفیی تصوف صوفی بودن.

تصوف

416