معنی صباوت

صباوت. [ص ِ وَ] (ع اِمص) طفولیت. بچگی. کودکی.

عالم صباوت. [ل َ م ِ ص َ وَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) سن طفولیت. (ناظم الاطباء).

(صَ وَ) [ع.] (اِمص.) کودکی.

طفولیت، بچگی، کودکی

بچگی، خردسالی، صباوت

صَباوَت، در فارسی بمعنای کودکی و خردسالی مصطلح می باشد (ریشه این قبیل لغات عربی است و در فارسی با همان معنای ریشه ای در این قالب و صیغه مورد اصطلاحِ خاص و عام قرار گرفته است مثال دیگر قضاوت است...»

کودکی، بچگی،

کودکى

صباوت

صباوت

صباوت

طفولیت، صباوت، نوباوگی، بچگی

طفولیت، کودکی، نوباوگی، نوجوانی،
(متضاد) کهولت

صباوت،طفلگی

صباوت-مولود-نوزاد

499