معنی شیهه

شیهه. [ش َ / ش ِ هََ / هَِ] (اِ) آواز اسب. صَهیل. (انجمن آرا) (فرهنگ اوبهی) (از برهان) (از غیاث) (یادداشت مؤلف) (از آنندراج). شنه.شیه. بانگ اسب. صهال. (یادداشت مؤلف):
همی بست از گرد تک چشم مهر
همی کافت از شیهه گوش سپهر.
اسدی.
گیسوی حوّا شناس پرچم منجوق او
عطسه ٔ آدم شناس شیهه ٔ یکران او.
خاقانی.
از شیب تازیانه ٔ او عرش را هراس
وز شیهه ٔ تکاور او چرخ را صدا.
خاقانی.
نوای شیهه ٔ شبدیز خسرو طبع شیرین را
خوش است اما صدای تیشه ٔ فرهاد از آن خوشتر.
میرزا عرب ناصح (از آنندراج).
- شیهه زدن، فریاد زدن. بانگ برآوردن اسب. بانگ کردن اسب. آواز برآوردن اسب:
گر شیهه ای زند به جوانی ستایمش
ور نقطه ای برد کنمش نام طی ّ ارض.
عرفی.
- شیهه کردن، صدا برآوردن اسب. شیهه زدن:
به گاه قباد این چنین شیهه کرد
کجا کرد با شاه ترکان نبرد.
فردوسی.
|| آواز شیر. (یادداشت مؤلف). نعره ٔ شیر که از نشاط کند. (فرهنگ اوبهی):
بانگ او کوه بلرزاند چون شیهه ٔ شیر
سم او سنگ بدرّاند چون نیش گراز.
منوچهری.

شیهه کشیدن. [ش َ / ش ِ هََ / هَِ ک َ / ک ِ دَ] (مص مرکب) شنه برآوردن اسب. بانگ برآوردن اسب. (یادداشت مؤلف).شیهه زدن. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به شیهه شود.

Neigh, Nicker, Squeal

شیهه زدن

آواز اسب، بانگ اسب

(مصدر) فریاد زدن اسب بانگ زدن اسب.

(شَ هِ) (اِ.) آواز اسب.

(~. کَ یا کِ دَ) (مص ل.) نک شیهه زدن.

(~. زَ دَ) (مص ل.) فریاد زدن اسب.

آواز اسب، بانگ اسب،

صدای اسب

صهیل

صیهل

جیغ، صیحه

شیهه کشیدن (مثل اسب) , شیهه اسب, شیهه , شیهه کشیدن , خنده کردن, شیهه کشیدن , بع بع کردن , زیر لب خندیدن, شیهه اسب , صدایی شبیه شیهه , شیهه کشیدن.

شیهه اسب، شیهه، شیهه کشیدن، قاطر،

320