معنی شیرماک
لغت نامه دهخدا
شیرماک. (اِ مرکب) آغوز. (یادداشت مؤلف). فله.
آغز
آغز. [غ ُ] (اِ) شیرماک. رجوع به آغوز شود.
آغوز
آغوز. [غو / غُزْ] (اِ) آغُز. شیرِ ماده ٔ نوزائیده. ماک. شیرماک. پَله. پَلّه. فَله. فَلّه. فُرش. فُرشه. زِهَک. گورماست. لبا. کنف.
- مثل آغوز، ماستی ستبر.
خرشه
خرشه. [خ َ ش َ / ش ِ] (اِ) بنابر نظر مرحوم دهخدا نام گیاهی است که در شیر زنند تا زود جغرات شود: فله، شیر پخته بود که خرشه درزنند و به دَلَمه نهند. (نسخه ای از فرهنگ اسدی). فله، ماستی بود که بساعتی کنند از خرشه چون درآمیزند. (نسخه ای از فرهنگ اسدی). || آغوز. شیرماک. (یادداشت بخط مؤلف).
فارسی به انگلیسی
Colostrum
حل جدول
آغوز
انگلیسی به فارسی
شیرماک
گویش مازندرانی
آغوز شیرماک
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) شیرماک آغوز
فرهنگ عمید
شیر غلیظ و زردرنگ چهارپایان اهلی که پس از زایمان آنها تا سه روز دوشیده میشود، شیرماک، فله، شمه، فرشه، زهک،
معادل ابجد
571