معنی شیربا

شیربا. (اِ مرکب) (از: شیر، خوردنی + با، آش) شیربرنج و شله ای که از برنج و شیر پزند. (ناظم الاطباء) (از برهان) (از آنندراج). غذایی است که از شیر و برنج ترتیب دهند. آش شیر. شیربرنج. شیروا:
همی برد خوان از پسش کدخدا
نهاد از برش کاسه ٔ شیربا
از آن شیربا شاه لختی بخورد
چنین گفت پس با زن پایمرد.
فردوسی.
نهاده بر او کاسه ٔ شیربا
چه نیکو بدی گر بدی زیربا.
فردوسی.
|| دوراغ و شیر خفته ٔ مخلوط باشیر تازه. (ناظم الاطباء). || بعضی گویند شیر یا شیری است که آنرا مایه زنند تا چون جغرات بسته گردد و بعد از آن میوه های خشک در آن ریزند، و بعد از زمانی خورند. || به معنی آش. (برهان).

شیروا. [شیرْ] (اِ مرکب) شیربا و شله ای که از شیر و برنج سازند. (ناظم الاطباء). شیربرنج. شیربا. (یادداشت مؤلف). و رجوع به شیربرنج و شیربا شود.

منغار. [م ِ] (ع ص) گوسپند که بیرون آمدن شیر سرخ یا شیربا خون عادت وی باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به منغر شود.

شیربرنج

شیربرنج، شیربا،

خوراکی که از شیر، برنج، شکر، و گلاب تهیه می‌شود، شیربا، گرنج‌بشیر،

(اِمر.) شیربرنج.

شیربا، خوراکی که با شیر و برنج درست کنند، کنایه از: کسی که رنگ پوستش زیاد سفید باشد. [خوانش: (بِ رِ) (اِمر.)]

شیربرنج

شیر برنج

شیربا

شیربا

شیربا

پارسی تازی گشته شیره روغن کنجد شیربا (اسم) روغن کنجد.

ازپارسی (تک: شاکری) چاکران، مزدچاکری، شیربا گوشت وشیر پخته، دشنه ی کج

513