معنی شهرنشین

شهرنشین. [ش َ ن ِ] (نف مرکب) مقابل ده نشین. مدنی. متمدن. حضری. دهقان. شهرگان. (یادداشت مؤلف).

Burgher, Urbanized

مدنیت، تمدن

ساکن شهر

شهرنشین

شهری، متمدن،
(متضاد) بادیه‌نشین

شهرنشین، ولایتی،
(متضاد) روستایی

بادیه‌نشین، صحرانشین، صحرانورد،
(متضاد) شهرنشین

بادیه‌نشین، بیابانگرد، چادرنشین، صحراگرد،
(متضاد) شهرنشین

شهرنشین

شهرنشین

شهرنشین

حَضَرِیّ، از مردم شهر، شهرنشین،

مَدَرِی، شهرنشین، اهل شهر یا قریه،

(حَ ضَ) [ع.] (ص نسب.) شهرنشین.

شهرنشین، شهری، حاکم یا قاضی شهر،

915