معنی شاربن

سیاه‌زخم

بیماری واگیردار و مشترک میان انسان و دام با علائمی نظیر زخم‌های قرمز و سیاه و تب، شاربن،

سیاه زخم

بیماری سیاه زخم

سیاه زخم

سیاه‌زخم

شاربن

شاربن

شاربن

شاربن

شاربن

بیماری شاربن

سیاه زخم

گرد شاربن. [گ َ دِ ب ُ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) گردی است که برای بیرنگ کردن فرآورده های دارویی به کار میرود. رجوع به کارآموزی داروسازی تألیف جنیدی ص 137 و 138 شود.

سیاه زخم. [زَ] (اِ مرکب) مرضی است عفونی که عامل مولدش باکتریدی شاربونوز میباشد. این مرض در انسان معمولاً زخمی موضعی و بدخیم تولید میکند. و بندرت اعضای داخلی روده و ریه را میگیرد. میکرب این مرض در سال 1850 م. بوسیله ٔ داون کشف شد، و آن باسیلی است هوازی و هاگ دار. در ایران سیاه زخم زیاد است و معمولاً از گوسفند به انسان سرایت میکند و بندرت بوسیله ٔ گاو و اسب به انسان منتقل میشود، و نیز سرایتش از انسان به انسان استثنایی است. خراج. ردی. شاربن. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به تاول و طاول شود.

553