معنی سیاحت نامه

سیاحت نامه. [ح َ م َ / م ِ] (اِ مرکب) کتابی که در آن سرگذشت سیاحت را نوشته باشند. (ناظم الاطباء).

سیاحت. [ح َ] (ع مص) سیر کردن. رفتن بر زمین. (غیاث) (از آنندراج). گردش. بگشتن. (نصاب الصبیان). رفتن در زمین. (دهار). سفر و سیر و گردش در روی زمین از شهری بشهری رفتن. مسافرت. زیارت. جهان گردی. جهان پیمایی. کیهان نوردی: تنی چند از روندگان متفق سیاحت بودند و شریک رنج و راحت. (گلستان).
- امثال:
هم سیاحت است هم تجارت.
- سیاحت کردن، گردش کردن. سیر نمودن. جهانگردی کردن:
اگر پارسایی سیاحت نکرد
سفرکردگانش نخوانند مرد.
سعدی.

کتاب جهانگردی

جهانگردی، گردشگری، سفر، گردش، سیر

(مص ل.) گردش کردن، گشتن، (اِمص.) جهان گردی. [خوانش: (حَ) [ع. سیاحه]]

گردش کردن در شهرها و کشورهای مختلف، جهانگردی،
تماشا کردن،

تماشا، سفر، سیر، گردش، جهانگردی، گردشگری، آفاق‌پویی

جهان‌گردی کردن، گردشگری کردن، آفاق‌پوییدن، آفاق‌پویی کردن، سیروسفر کردن، نگاه کردن، دیدن، گردش کردن

جوله، رحله، سیاحه

استکشاف

استکشف، جوله، رحله الصید

‎ (مصدر) گردش کردن در شهر ها و کشور های مختلف، (اسم) جهانگردی.

escursione

gita

Safari [noun]

575