معنی سوربن | جدول یاب

حل جدول

سوربن

دانشگاه پاریس

شهر دانشگاهی فرانسه

سوربن

دانشگاه قدیمی فرانسه

‌سوربن

دانشگاه مشهور پاریس

سوربن

دانشگاه معروف فرانسه

سوربن

دانشگاه پاریس

سوربن

واژه پیشنهادی

دانشگاهی در فرانسه

سوربن

دانشگاه قدیمی فرانسه

سوربن

لغت نامه دهخدا

آل میکال

آل میکال. [ل ِ] (اِخ) نام خاندانی قدیم به نیشابور و بیهق، از احفاد میکال بن عبدالواحدبن جبریل بن قاسم بن بکربن دیواستی سوربن سوربن سوربن سوربن فیروزبن یزدجردبن بهرام گور وفرزند او شاه بن میکال است، و از این دوده است امیرابوالعباس اسماعیل بن عبداﷲبن محمدبن میکال و مقصوره ٔ ابن درید به نام ابوالعباس و پدر اوست و پسر ابوالعباس اسماعیل ابومحمد عبداﷲ است. و ابوالعباس در سنه ٔ 392 هَ.ق. درگذشته است و او رئیس نیشابور بود و املاک خویش وقف بر خیرات و مبرات کرد. و نیز از این خاندان است امیراحمدبن علی بن اسماعیل میکالی و فرزند اوامیر عالم ابوالفضل عبیداﷲبن احمد صاحب کتاب المنتحل یا المنتخب و کتاب مخزون البلاغه و غیر آن و او صاحب نظم و نثر بوده و او را دیوان رسائل است، و پسران او امیرحسین و امیرعلی و امیراسماعیل است و امیرعلی را دیوان شعر است و امیر رئیس جمال الامراء علی بن الامیرابی عبداﷲ الحسین از طرف جدّه از این خانواده است.

کوری

کوری. (اِخ) پیر (1859-1906 م.). او و ماری کوری (1867-1934 م.) زن و شوی فیزیکدان فرانسوی و برندگان جایزه ٔ نوبل سال 1903 م. در رشته ٔ فیزیک و کاشفان رادیوم. پیر کوری در پاریس متولد شد و در دانشگاه سوربن به کسب دانش پرداخت و چندی بعد به استادی در رشته ٔ فیزیک نایل آمد. به سال 1896 م. با ماری اسکلودوسکا ازدواج کرد. پس از آنکه خواص رادیواکتیویته ٔ اورانیوم به سال 1896 م. به وسیله ٔ هانری بکرل کشف شد، پیر کوری و زنش درباره ٔ رادیواکتیویته به تحقیق پرداختند و سرانجام به سال 1896 م. به کشف دو ماده ٔ جدید، یعنی رادیوم و پلونیوم دست یافتند و سالهای بعد درباره ٔ خواص رادیوم و تغییرات آن جستجو و مطالعه ٔ بیشتری کردند تا جایی که کشف این زن و شوهر بعدها پایه ٔ تحقیقات بیشتری درباره ٔ فیزیک هسته ای و شیمی قرار گرفت. در سال 1903 م. جایزه ٔ نوبل فیزیک میان آنها و هانری بکرل تقسیم گردید و این جایزه بسبب کشف رادیواکتیویته نصیب آنها شد. پیر کوری که به سال 1905 م. به عضویت فرهنگستان علوم انتخاب شده بود، در اثر تصادف با گاری در پاریس کشته شد (1906 م.) و همسرش در دانشگاه پاریس به عنوان جانشین وی به مقام استادی انتخاب گردید. (ازدائرهالمعارف بریتانیکا). رجوع به مدخل بعدی شود.

پاستر

پاستر. [ت ُ] (اِخ) لوئی. عالم کیمیاوی بزرگ فرانسه. مولد وی به دُل بسال 1822م./ 1237 هَ. ق. وفات در سنه ٔ 1895م.1312/ هَ. ق. وی پس از ختم تحصیلات خویش در پاریس به معلمی کلژ دوبزانسون منتخب شد (1840) و سه سال بعد به دارالمعلمین عالی راه یافت و سپس آگرژه در علوم طبیعی و دکتر در علوم (1847) و معلم مدرسه ٔ دیژون گردید و در 1852 در دانشکده ٔاستراسبورگ به استادی علم شیمی نائل گشت و پس از چندی توقف در لیل او را به پاریس خواندند و به مدیریت تحقیقات علمی دارالمعلمین منصوب گردید (1857) و بعد عضو آکادمی علوم و از 1887 تا 1889 با حفظ سمت مزبورمنشی دائمی آکادمی بود و بعضویت آکادمی فرانسه و طب و چند مؤسسه ٔ علمی خارجی نیز انتخاب شد. در جنگ 1870 تمام عناوینی را که دولت آلمان به وی داده بود ازراه اعتراض بدان دولت بازفرستاد. در 1874 مجلس ملی راتبه ای به مبلغ 25000 فرانک در سال برای وی تصویب کرد و این اعتبار پس از فوت او قابل انتقال به زن و فرزندان او بود. در سال 1895م. در جشن ولادت این دانشمند در سوربن تظاهرات علمی عظیمی صورت گرفت. او در تخمیر و بیماریهای کرم ابریشم و عموم امراض ساریه و بالخاصّه مرض هاری (داءالکلب) نظریه های بدع آورد و در امر دفع عفونت و میکرُبها اکتشافات او اصول معالجات و مداوای امراض را که تا بدان روز متداول بود یکباره زیر و زبر کرد و پایه ٔ تداوی را بر اساس نو نهاد.

یونسکو

یونسکو. [ن ِ ک ُ] (اِخ) نامی متشکل از حروف اول کلمات انگلیسی Organisation Cultural and Scientific ,Educational Nations United (که به علامت اختصاری.O.C.S.E.N.U نمایانده می شود). سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی وابسته به سازمان ملل متحد که در 1945 م. با همکاری 43 کشور به منظور حمایت از آزادی بشری و توسعه ٔ فرهنگ و بسط و تعمیم آن در دنیا تشکیل شد. اولین کنفرانس عمومی یونسکو روز سه شنبه نوزدهم نوامبر 1946 م. در آمفی تآتر بزرگ دانشگاه سوربن (پاریس) با حضور نمایندگان 43 کشور تشکیل گردید. یونسکو علاوه بر توجه به توسعه ٔ امور علمی، تربیتی و فرهنگی کشورهای عضو به دو مسئله ٔ دیگر هم بسیار توجه دارد: 1- مرمت خسارات ناشیه از جنگ به امور فرهنگی و سازمان های وابسته ٔ آن. 2- با تشخیص اینکه عدم تفاهم بین ملت ها یکی از علل اساسی اختلاف جنگ وستیزها است برای رفع آن به طرق ذیل کوشیده است: ایجاد مراکز تعلیماتی بین المللی و تبادل محصل میان کشورها، تأسیس و تکمیل باشگاه ها، تربیت معلمان و اصلاح کتب درسی، بالا بردن سطح معلومات جوانان و غیره. دولت ایران در30 اردیبهشت ماه 1325 هَ. ش. قبول اساسنامه ٔیونسکو را در هیأت وزیران تصویب کرد و در 15 تیرماه 1327 از تصویب مجلس شورای ملی گذرانید و کمیسیون یونسکو فعالیت رسمی خود را شروع کرد. شمه ای از فعالیت های کمیسیون یونسکو در ایران این است: 1- تألیف و طبع «کتاب ایران » به زبان انگلیسی. 2- تهیه ٔ مجموعه ٔ نفیسی از مینیاتورهای اصیل ایرانی. 3- تحقیقات علمی درباره ٔ اراضی خشک. 4- شناسایی متقابل ارزش های فرهنگی شرق و غرب. و نیز بسیاری فعالیت های فرهنگی دیگر.

خالدی

خالدی. [ل ِ] (اِخ) قدسی. محمد روحی بک بن محمد یاسین بن محمد علی (متولد به سال 1864 م. و متوفی به سال 1913 م.). وی یکی از شخصیت های برجسته ٔ سیاسی عثمانی است. مولدش شهر قدس بود و در مدارس فلسطین و استانبول کسب دانش کرد و سپس عازم پاریس گردید و در آنجا مدرسه ٔ علوم سیاسی را بپایان رسانید و بعداً در دانشگاه سوربن به تعلیم فلسفه و علوم اسلامی و شرقی پرداخت. او را در پاریس سخنرانیهای چندی به زبان عربی است و در جمعیت نشر لغات خارجی پاریس تدریس کرد. به سال 1897 م. در انجمن مستشرقین منعقد در پاریس - شرکت کرد. چون به استانبول بازگشت با سمت ژنرال کنسول عثمانی در بردو دوباره به فرانسه رفت. در انتخابات مجلس شورای عثمانی نماینده ٔ اهل قدس در مجلس مبعوثان شد. مرگش درقدس اتفاق افتاد. او را تصانیف چندی است که از آن جمله اند: 1- اسباب الانقلاب العثمانی. این کتاب را حسین وصفی رضا تصحیح کرده و در مطبعه ٔ منار به سال 1326 هَ. ق. در 182 صفحه چاپ شده است. 2- تاریخ علم الادب عند الافرنج و العرب. این کتاب مشتمل بر مقدمات تاریخ اجتماعی در علم ادب نزد فرنگان و همچنین کار عربان در این زمینه است. در سال 1904 م. در 272 صفحه و به سال 1914 م. در 290 صفحه در مصر چاپ شده است. 3- رساله فی سرعه انتشار الدین المحمدی فی اقسام العالم الاسلامی. درطرابس شام به سال 1314 هَ. ق. در 65 صفحه چاپ شده است. 4- ویکتور هوگو و علم ادب. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 328) (از معجم المطبوعات ج 1 ستون 814).

طه حسین

طه حسین. [طا ها ح ُس َ] (اِخ) (دکتر) در 14 نوامبر 1889 م. در ماقاقا (مصر علیا) متولد شده است. در سن سه سالگی به بیماری تورّم چشم مبتلا گردیده و نابینا گشته است. تحصیلات ابتدائی او در مدرسه ٔ دهکده برای فراگرفتن قرآن آغاز گردید. در سال 1902 پدرش او را بدانشگاه الازهر فرستاد. در آنجا به تحصیل زبان عربی و ادبیات و تمدن اسلامی و حکمت الهی پرداخت و در سال 1912 ناگزیر شد الازهر را بدون گرفتن هیچ گونه مدرک علمی ترک کند. استادان او چنین قضاوت کردند که اعطای دیپلم به کسی که طبعی چنان سرکش و خودرای دارد کار خطرناکی است. وی با روزنامه نگاری اولین فعالیت خود را آغاز کرد، سپس بدانشگاه مصر وارد گردید و پایان نامه ٔ مشهور و ممتاز خود رادرباره ٔ شاعر فیلسوف بنام «ذِکْری ̍ ابی العلاء» نوشت.در سال 1914 دانشگاه او را مأمور مطالعات علمی نمود و به فرانسه فرستاد. سالهای اول جنگ را ابتدا در شهر مونپولیه و بعد در پاریس گذرانید. در آنجا به تحصیل زبانهای لاتین و یونانی پرداخت و لیسانسیه در ادبیات شد و سپس به اخذ دیپلم در تحصیلات عالی نائل آمد و پایان نامه ٔ تحصیلی خود را که درباره ٔ اصول عقاید اجتماعی ابن خلدون بنام «فلسفه ٔ اجتماعی ابن خلدون » نوشته بود در سوربن گذرانید. در سال 1917 با دختر محصلی که با او در سوربن تحصیل میکرد ازدواج نمود و دارای یک پسر و یک دختر شد.
مشاغل: در سال 1919 طه حسین به مصر برگشت و به سمت استادی دانشکده ٔ ادبیات منصوب گردید و فعالیت های روزنامه نگاری خود را تعقیب کرد. در سال 1932 بریاست دانشکده ٔ ادبیات (دانشگاه قاهره) انتخاب شد ولی چون در اوامر دیکتاتوری ملک فؤاد اول مقاومت میکرد و با دستورهای او مخالفت میورزید از خدمت برکنار شد. در سال 1936 به مقام سابق دوباره منصوب گشت. در سال 1942 به مقام معاونت وزارت فرهنگ برگزیده شد و سپس ریاست دانشگاه اسکندریه به او محول گردید و آن راتأسیس کرد. در سال 1950 وزیر فرهنگ شد و تعلیمات مجانی دوره ٔ مقدماتی و ابتدائی و متوسطه را برقرار کرد و سپس به تأسیس دانشگاه آسیوت (ناحیه ای در مصر علیا) پرداخت. علاوه بر این، تأسیس انستیتوی تحصیلات اسلامی در مادرید و ایجاد کرسی در شهر نیس و تأسیس مدرسه ٔ زبان های مختلف در قاهره از اموری است که در تحت توجهات او انجام گرفت.
در سال 1955 به ریاست انجمن رجال ادب مصر انتخاب گردید و در سال 1956 به عضویت شورای عالی ادب و هنرهای زیبای مصر منصوب شد. و به عضویت فرهنگستان مصر و فرهنگستان ادبی پاریس و فرهنگستان تاریخی مادرید پذیرفته شد. طه حسین عضو فرهنگستان های مایانس (آلمان) و دمشق و طهران و بغداد و رم نیز بوده و به اخذ دیپلم دکترای افتخاری دانشگاه های مونپولیه، و لیون و آتن و رم و اکسفورد و مادرید نائل آمده است.
امتیازات و مدال ها و نشانها: دارنده ٔ مدالهای متعدد ازدولت مصر و لبنان و سوریه و عراق و فرانسه و اسپانیا و بلژیک و یونان است.
مسافرتها: بصورت رسمی و یا خصوصی به ممالک فرانسه، انگلستان، هلند، بلژیک، سویس، اتریش، ایتالیا، اسپانیا، یونان، لبنان، سوریه، فلسطین، عربستان مسافرت کرده است. در تمام کنگره های مستشرقین شرکت کرده و نماینده ٔ کشور مصر در کنفرانس های یونسکو بوده است.
آثارش: کتاب مشهورش که «روزها» نام دارد به بیشتر از دوازده زبان از جمله فرانسه، انگلیسی، آلمانی، ایتالیائی، اسپانیولی، روسی، فارسی و چینی و غیره ترجمه شده است. آثار متعددش متجاوز از چهل جلد میشود از جمله نوول های بسیار و مطالعات اجتماعی و ادبی مختلف را میتوان نام برد و انتقادهای تاریخی، و نیز او را ترجمه های متعدد است از جمله از یونانی قدیم (سوفکل) و از زبان فرانسه ترجمه ٔ بعضی آثار راسین و آندره ژید که دوست عزیز او بود آثاری دارد. کتاب «آینده ٔ تعلیم و پرورش در مصر» او بزبان انگلیسی ترجمه شده و در امریکا انتشار یافته است.
نام طه حسین مکرر برای جایزه ٔ نوبل پیشنهادشده است. طه حسین هر هفته در الجمهوریه مهمترین روزنامه ٔ مصر مقالاتی مینگاشت و در دانشگاه تدریس می کرد.کتابی درباره ٔ دموکراسی تألیف کرده است. رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1223 و ترجمه ٔ تاریخ ادبیات ایران تألیف برون ص 523 شود.