معنی سودان - جدول یاب

لغت نامه دهخدا

سودان

سودان. (ع اِ) آدمیان سیاه. (غیاث) (آنندراج).

سودان. (اِخ) منطقه ای در آفریقا که از صحرا تا بحر احمر امتداد دارد. این ناحیه شامل تپه ها وجلگه هایی است که باتلاقهایی در آنها وجود دارد. و باران بیشتر در زمستان می بارد. از شمال بجنوب سودان شامل استپ است و قسمت جنوب بیشتر از جنگلهای انبوه پوشیده شده و رودخانه ها و مجاری آبهای طولانی در آن جریان دارد. و کشوری است در آفریقا که از شمال بمصر و لیبی، از مشرق ببحر احمر و اریتره و حبشه، از جنوب به اوگاندا و کنگو (سابقاً کنگوی بلژیک) و از مغرب به آفریقای استوایی فرانسه محدود است. رود نیل سفید در قسمت مرکزی از شمال بجنوب جریان دارد. و نیل آبی از کوههای حبشه سرچشمه گرفته و در نزدیکی خرطوم بدان میریزد. و سپس بسوی مصر جریان می یابد. وسعت آن 2506000 کیلومتر مربع است. و 17320000 تن جمعیت دارد. این کشور وسیع بیشتر زراعتی است و در بخشی از ناحیه ٔ جنوبی آن تربیت حیوانات بعمل می آید. مخصوصاً در دره ٔ نیل غلات، انواع سبزی و پنبه کاشته میشود. سودان تا سال 1899 م. بنام سودان انگلیس و مصر خوانده میشد. در 1951 فاروق خود را پادشاه مصر و سودان خواند. سودان در سال 1955 م. بصورت جمهوری آزاد و مستقلی درآمد، و آن دارای مجلس نمایندگان مرکب از 173 تن نماینده منتخب و مجلس سنا دارای 30 سناتور انتخابی و 20 سناتور دیگر است که از طرف شورای دولتی مرکب از 5 تن انتخاب میشوند. سودان شامل 9 مدیریه است: سودان شمالی، کسلا، خرطوم، دارفور، کردفان، نیل ازرق، نیل ابیض، اعالی النیل، خطالاستواء. پایتخت آن شهر خرطوم و شهرهای مهمش عبارتند از: ام درمان که مقابل خرطوم قرار دارد، ابیض، وادی مدنی، کسلا، عطبره، ملکال و بندر بورسودان. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به صبح الاعشی ج 1 ص 368 شود.