معنی سنگستان

سنگستان. [س َ گ ِ] (اِ مرکب) سنگلاخ. (فرهنگ اسدی). زمینی پر از سنگ. (یادداشت بخط مؤلف). زمین و جایی که انبوه از سنگ باشد و خاک نداشته باشد. (ناظم الاطباء):
سرگشته دلی دارم در پای جهان مفکن
نارنج بسنگستان مسپار نگهدارش.
خاقانی.
بهور هندوان آمد خزینه
بسنگستان غم رفت آبگینه.
نظامی.
در کنار رودخانه ها و سنگستان و زمین ریگ بوم نیکو شود [سفیددار]. (فلاحت نامه).

سنگستان. [] (اِخ) دهی است جزء دهستان بیات بخش نوران شهرستان ساوه. دارای 142 تن سکنه است. آب آن از رودخانه ٔ مزدقان. محصول آنجا غلات، بنشن، انگور، سیب زمینی. شغل اهالی زراعت و گله داری و قالیچه وجاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

لوب. (ع اِ) ج ِ لوبه. (منتهی الارب). سنگستان سیاه. سنگستان. زمین سنگستان بی آب. (غیاث).

حره

سنگستان

زمینی که در آن سنگ بسیار باشد، سنگلاخ،

سنگلاخ

سنگستان

سنگستان پشته

زمین سنگناک سنگستان

(تک: جرل) سنگستان ها

خار مهک گیاه کوهی در سنگستان روید

سنگباران، رجم، سنگلاخ، سنگستان

ریگزار، ریگستان، سنگستان، زمین پرسنگ،
(متضاد) شن‌زار

(حَ رَّ) [ع.] (اِ.) سنگستان.

641