معنی سنام

لغت نامه دهخدا

سنام

سنام. [س َ] (ع اِ) کوهان. (منتهی الارب) (آنندراج). کوهان (شتر) ج، اَسْمِنَه. (مهذب الاسماء) (غیاث):
زمام او طریق او و راهبر
سنام او و دست او عصای او.
منوچهری (دیوان ص 83).
گاویست در آسمان سنامش پروین
یک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خِرَدت گشای ای اهل یقین
زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین.
خیام.
|| رکن. || معظم هر چیزی. || میانه ٔ زمین. (منتهی الارب) (آنندراج). وسط زمین. || شریف قوم. || بلندی و رفعت و شوکت مرد. (ناظم الاطباء).


اسنمة

اسنمه. [اَ ن ِ م َ] (ع اِ) ج ِ سنام، بمعنی کوهان شتر. (منتهی الارب).


دکک

دکک. [دُ ک ُ] (ع ص، اِ) شتران شکسته سنام. (از ذیل اقرب الموارد از تاج).

فرهنگ معین

سنام

(اِ.) کوهان شتر، (ص.) بزرگ قوم، رکن عظیم از هر چیزی. [خوانش: (سَ) [ع.]]

حل جدول

سنام

کوهان شتر، بزرگ قوم

بزرگ قوم، کوهان شتر

‌کوهان شتر


کوهانه شتر

سنام


کوهان شتر

سنام

فرهنگ فارسی هوشیار

سنام

کوهان شتر


سنام الدین

بنلاد دین


اسنمه

(تک: سنام) کوهان ها

فرهنگ عمید

سنام

کوهان شتر،
رکن معظم هر‌چیز،
شریف قوم، بزرگ قوم،

گویش مازندرانی

سنام

از توابع دهستان نرم آب دو سر ساری

فرهنگ فارسی آزاد

سنام

سِنام، بزرگ قوم- مُعْظَم و اَعلای هر چیز- کوهان شتر (جمع: اَسْمِنَه)

معادل ابجد

سنام

151

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری