معنی سمیرا

سمیرا. [س َ] (اِ) شاخی که بدان حجامت کنند. (برهان) (فرهنگ رشیدی). شاخ حجامت. (آنندراج).

سمیرا. [س َ] (اِخ) نام عمه ٔ شیرین و ترجمه ٔ مهین بانو است. (آنندراج). مهین بانو عمه ٔ شیرین باشد. (برهان) (فرهنگ رشیدی):
سمیرا نام داردآن جهانگیر
سمیرا را مهین بانو است تفسیر.
نظامی.

سمیرا. [س َ] (اِخ) موضعی است در راه مکه مظمه. (جهانگیری). موضعی است دو منزلی در طریق مکه بعد از «ثور» وپیش از «حاجر» واقع شده است. گویند در اطرافش کوه هاو بیشه ها یافت شود. (از معجم البلدان):
وز پی خضر و پر روح القدس چون خط دوست
در سمیرا سدره بر جای مغیلان دیده اند.
خاقانی.
رجوع به نزهه القلوب ص 176 شود.

پارسی تازی گشته سمیرا از نام های زنان سمیرا نام دارد آن جهانگیر سمیرا را مهین بانوست تفسیر (نظامی)

زن گندمگون

زن گندم گون

نام عمه شیرین

پل والری

سمیرا

سمیرا

(سُ) [ع.] (ص.) مصغر سمراء. زن گندم گون.

گیاهی شبیه کاسنی که در طب به کار می‌رود،

دخترانه، عشق وزندگی سعید (دختر گندمگون)، هم صحبت شبانه

دخترانه، ملکه افسانه ای آشور که به زیبایی و دانایی معروف است و باغهای معلق را همسرش برای او ساخته بودهاست

از نام های برگزیده

311