معنی سعادتمند

سعادتمند. [س َ دَ م َ] (ص مرکب) خوشبخت. سبک بخت. اقبالمند:
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را.
حافظ.
وبس متکلم و از اهل جدل و مباحثه بوده و نیک بخت و سعادتمند. (تاریخ قم ص 233). فرزند سعادتمندش از منزل نرمکین کوچ فرمود. (حبیب السیر).

mesut, mutlu

(سَ دَ مَ) [ع - فا.] (ص مر.) نیکبخت، خوشبخت.

نیک بخت

روزبه

سعید، نیکبخت، خوشبخت

کامران

نیکبخت

فریماه

بخت آور

نیک‌بخت، خوشبخت، بختیار،

بختیار، خوشبخت، سعید، کامکار، کامیاب، نیکبخت،
(متضاد) بی‌اقبال، بی‌طالع، شوربخت،
(متضاد) شقی، شقاوتمند

Auspicious, Beatific, Blissful

سعید

خوشبخت و اقبالمند

Glücklich

629