معنی سزار
لغت نامه دهخدا
سزار. [س ِ] (اِخ) ژول. سردار معروف رومی که از سال 44 تا 101ق.م. در رم حکومت کرد. وی مردی فصیح با قدرت و باسیاست بود. در تمام جنگها و ستیزه ها که کرد فائق شد.
سزار. [س ِ] (اِخ) دهی از دهستان سردشت شهرستان دزفول. دارای دویست تن سکنه است. آب از چشمه و محصول آنجا غلات، انجیر، انار و ساکنین از طایفه عشایر بختیاری میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
ژول سزار
ژول سزار. [س ِ] (اِخ) رجوع به سزار شود.
یولیوس سزار
یولیوس سزار. [س ِ] (اِخ) ژول سزار. نام قیصر مشهور روم است. رجوع به سزار و قیصر و تاریخ ایران باستان شود.
فرهنگ معین
(س) [فر.] (اِ.) عنوان امپراتوران روم.
فرهنگ عمید
عنوان پادشاهان قدیم روم، قیصر،
مترادف و متضاد زبان فارسی
امپراطور (روم)، قیصر،
(متضاد) کسرا
حل جدول
لقب امپراطوران روم
جولیوس سزار
امپراطور معروف و قدرتمند رومیان
سزار میلستین
برنده نوبل پزشکی در سال 1984 میلادی
سیمره ، سزار
رودی در لرستان
ژولیوس سزار
اولین کسی که به وسیله عمل سزارین متولد شد
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) عنوان امپراطور روم قیصر.
معادل ابجد
268