معنی سخن گفتن

سخن گفتن. [س ُ خ َ گ ُ ت َ] (مص مرکب) تکلم. (ترجمان القرآن) (المصادر زوزنی). نطق. منطق. (ترجمان القرآن). بیان کردن. گفتگو. مکالمه:
من سخن گویم تو کانایی کنی
هرزمانی دست بر دستت زنی.
رودکی.
سخن گفتن کج ز بیچارگی است
به بیچارگان بر بباید گریست.
فردوسی.
خوارزمشاه در میان آمدی و به شفاعت سخن گفتی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 354).
چو هرمز سخن گفتن آغاز کرد
در دانش ایزدی بازکرد.
نظامی.
چه پروای سخن گفتن بودمشتاق خدمت را
حدیث آنگه کند بلبل که گل با بوستان آید.
سعدی.
بسخن گفتن او عقل ز هر دل برمید
عاشق آن قد مستم که چه زیبا برخاست.
سعدی.

Speak, Talk

سخن پیمودن

بیان

دم گشادن

گفتار کردن

نطق زدن

تلکم، نطق، منطق

گپ زدن

نطق

چرت گفتن

حرف‌زدن، صحبت کردن، سخن‌رانی کردن، نطق کردن

تکلم، حدیث، عنوان، قل، إبلاغٌ عن

طائره بدون طیار

میل

Adresse (f), Adresse [noun], Adressieren, Anrede (f), Ansprechen

1260