معنی ساطر
لغت نامه دهخدا
ساطر. [طِ] (ع ص، اِ) قصاب. (منتهی الارب) (المنجد). || ستاره های درجه ٔ دویم مانند اقمار. (ناظم الاطباء).
اطم
اطم. [اُ طُ / اُ] (ع اِ) قلعه های چند مر اهل مدینه را. ج، آطام و واحدآنها را اَطَمه گویند. (ناظم الاطباء). بمعنی دژهاست و بیشتر حصن های مدینه را بدین نام خوانند و گاه بر جز حصون نیز اطلاق شود. ج، آطام. اوس بن مغراء گوید:
بث الجنود لهم فی الارض یقتلهم
ما بین بصری الی آطام نجرانا.
و زیدبن خیل طایی گوید:
انیخت بآطام المدینه اربعاً
و عشراً یغنی فوقها اللیل طائر
فلما قضی اصحابنا کل حاجه
و خط کتاباً فی المدینه ساطر
شددت علیها رحلها و شلیلها
من الدرس و الشعراء و البطن ضامر.
(از معجم البلدان).
فرهنگ عمید
قصاب،
فرهنگ فارسی هوشیار
گوشتفروش
معادل ابجد
270