معنی زری

زری. [زَ ری ی] (ع ِ ص) سقاء زری، خیک میانه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

زری. [زِ] (اِخ) دهی از دهستان قطور است که در بخش حومه ٔ شهرستان خوی در 34 هزارگزی جنوب باختری خوی واقع است و 372 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

زری. [زَرْی ْ] (ع مص) عیب کردن و عتاب نمودن و خشم گرفتن بر کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). زرایه. (ناظم الاطباء). رجوع به همین کلمه شود.

زری. [زَ] (ص نسبی) منسوب به زر. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). ساخته از زر. زرین. طلائی. (فرهنگ فارسی معین). || پارچه ٔ زربفت. (ناظم الاطباء). پارچه ٔ که پودهای آن طلاست. زربفت. (فرهنگ فارسی معین). نوعی جامه از زر بافته. جامه ای که تار از زر دارد. زربفت. قسمی پارچه که تمام یا گلها و خطوط آن از تار و پود سیمین یا زرین باشد. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا).

زری دوزی. [زَ] (حامص مرکب) عمل دوختن زری. زربفت دوزی. (فرهنگ فارسی معین).

زری دوز. [زَ] (نف مرکب) کسی که زربفت دوزد.سازنده ٔ زری. زربفت دوز. رجوع به زری و زربفت شود.

زری بافی. [زَ] (حامص مرکب) عمل بافتن زری. زربفت بافی. (فرهنگ فارسی معین).

پارچۀ زردوزی‌شده، پارچۀ زربفت، پارچه‌ای که تارهای زر داشته باشد، زردار، زرتاری،

دوزندۀ زری، کسی که پارچه‌های زری می‌دوزد،

شغل و عمل زری‌باف، بافتن پارچه‌های زری،

شغل و عمل زری‌دوز، دوختن پارچه‌های زری، زربفت‌دوزی،

پارچه زربفت

زربفت

قماش مطرز

‎ خوار گرداندن خواراندن، سر کوفت زدن، آکجویی ناچیز (صفت) منسوب به زر ساخته از زر زرین طلایی، پارچه ای که پودهای آن از طلاست: زربفت.

کفک زری کاکل زری (صفت) آنکه دارای کاکل زرد و طیی رنگ است (مخصوصا برای کودکان استعمال شود) : } یک پسر کاکل زری زایید ‎- 2. { تعبیری تحسین آمیز برای پسری زیبا و تندرست.

عمل بافتن زری

منسوب به زر، زر دار

قهرمان زن رمان سووشون

منسوب به زر، طلایی، پارچه یا لباسی که در آن نخ های طلایی به کار رفته است، نامی برای زنان. [خوانش: (زَ) (ص نسب.)]

217