معنی روپیه - جدول یاب

لغت نامه دهخدا

روپیه

روپیه. [ی َ / ی ِ] (سانسکریت، اِ) اسم هندی فضه ٔ مسکوک است. (فهرست مخزن الادویه). نام بزرگترین سکه ٔ نقره ٔ هند است که دو مثقال و نیم وزن دارد. در سنسکریت روپیه بمعنی نقره است. (فرهنگ نظام). واحد پول هندوستان و پاکستان و سیلان و نپال و اندونزی است و در 1952 م. واحد پول برمه نیز بوده است.روپیه ٔ هر یک از این کشورها بوسیله ٔ علایم خاصی از کشور دیگر مشخص می گردد و نام هر یک از این کشورها بدنبال آن اضافه میشود مانند روپیه ٔ هندوستان و روپیه ٔ پاکستان. (از دائرهالمعارف بریتانیکا). برحسب نشریه ٔبانک ملی ایران روپیه ٔ پاکستان مساوی صد پیسا و ازآن ِ هندوستان مساوی صد تای پایز است. و رجوع به مجله ٔبانک مرکزی شماره ٔ 29 شود. در حال حاضر مطابق نشریه ٔ رسمی بانک مرکزی ایران (فروردین ماه 1342 هَ. ش.) هر یک روپیه معادل تقریباً 16 ریال پول ایران است.