معنی رزن - جدول یاب

لغت نامه دهخدا

رزن

رزن. [رَ] (ع اِ) جای بلند و هموار که آب ایستد در وی. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). مکان مرتفع که به طمأنینه آب در آن گرد آید. ج، رُزون، رِزان. (از اقرب الموارد). چنبر آب در کوه و گویند: جای مرتفع که در آن آب بایستد. (فرهنگ نظام). || تل کوچک. (فرهنگ نظام). تل خرد. ج، رُزون. (مهذب الاسماء).

رزن. [رَ] (ع مص) بدست برداشتن چیزی تا گرانی و سبکی وی معلوم گردد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || اقامت کردن در جایی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || برگراییدن. (تاج المصادر بیهقی) (از مصادر اللغه ٔ زوزنی). برانگیزانیدن. (دهار).

رزن. [رِ] (ع اِ) کرانه. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). ناحیه. (از اقرب الموارد).

رزن. [رَ زَ] (اِخ) دهی از دهستان تترستان بخش نور شهرستان آمل. سکنه ٔ آن 160 تن. محصولات عمده ٔ آن غلات و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

رزن. [رَ زَ] (اِخ) نام محلی در کنار راه قزوین و همدان میان ماهینان و خمیقان در 296هزارگزی تهران. (یادداشت مؤلف).

رزن. [رَ زَ] (اِخ) نام بخش و نیز قصبه ٔ مرکز بخش رزن شهرستان همدان. ادارات دولتی قصبه: بخشداری، دارایی، پست و تلگراف، اقتصاد، غله و نان، دسته ٔ ژاندارمری. بوسیله ٔ تلفن با شهرهای مجاور ارتباط دارد. سکنه ٔ آن 1500 تن. محصولات عمده ٔ آن غلات و حبوب و لبنیات و انگور. آب مزروعی آنجا از قنات و رودخانه ٔ ورقستان. و مشخصات بخش بشرح زیر است: حدود - شمال و خاور: بخش آوج شهرستان قزوین. شمال باختر: دهستان بزینه رود بخش قیدار شهرستان زنجان. باختر: بخش کبودراهنگ و بخش مرکزی همدان. جنوب: بخش وفس از شهرستان اراک. جنوب خاوری: بخش نوبران شهرستان ساوه. رزن از چهار دهستان بنام: درجزین، سردرود، پیشخور، وفس عاشقلو و قسمتی از قراء شراء تشکیل شده. تعداد قراء و سکنه ٔ دهستانهای آن بشرح زیر است:
1- درجزین 88 آبادی 56000 تن
2- سردرود 54 آبادی 30000 تن
3- پیشخور 28 آبادی 4000 تن
4- وفس عاشقلو 14 آبادی 6500 تن
قسمتی از شراء 18 آبادی 7000 تن
جمع: 202 آبادی 104500 تن. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).