معنی راحتی

راحتی. (ح َ) (حامص) (مأخوذ از راحت عرب و یاء مصدری متداول در زبان فارسی) آسایش. (آنندراج).
- کفش راحتی، دم پایی.
|| طشت متوضا. (آنندراج). || چراغی است که پایه ها دارد وآن را چراغپایه ٔ راحتی گویند. (آنندراج).

Comfort, Convenience, Coziness, Ease, Easiness, Easy, Homeliness, Homeyness

راحت بودن،
(صفت نسبی، منسوب به راحت) ویژگی آنچه در استفاده از آن، آسایش وجود دارد: لباس راحتی،
(اسم) نوعی مبل،
(اسم) = راحت‌الحلقوم

آرامش، آرمیدگی، آسایش، آسودگی، خاطرجمعی، رفاه،
(متضاد) تعب، ناراحتی

comodità

agio

disinvoltura

آسایش

فارغ بال

مبل

آسانی

اغاثه، راحه، اِرتیاحٌ

معزی

اسکان

آسو گونه ای از کفش

رامش

619