معنی دیرنشین

دیرنشین. [دَ ن ِ] (نف مرکب) ساکن دیر. دیرانی.

Monk

راهب

راهب، رهبان، عابد، پارسا، زاهد

راهبه

راهب

رهبان

زن دیرنشین

دیرنشین، ترسنده، پارسا

دیرنشین

پارسا-رهبان-دیرنشین-

(~.) [ع.] (ص.) دیرنشین، ساکن دیر و صومعه.

منسوب به دیر، دیرنشین. [خوانش: (دَ) [ع.] (ص نسب.)]

کس، کسی،
[قدیمی] صاحب دیر،
[قدیمی] ساکن دیر، دیرنشین،

صاحب دیر،
دیرنشین: گفت کای کهنه‌پیر دیرانی / چیست این کسوت مسلمانی (جامی۱: ۲۹۱)،

کسی که در دیر به ‌سر می‌برد و به عبادت مشغول است، پارسا و عابد نصاری، دیرنشین،
(صفت) [قدیمی] خائف، ترسنده، ترسان،

624